پایگاه تخصصی فقه هنر

مجمع المسائل-ج3-ص271

مميز نيست كسى ضامن نيست مگر مستند به تقصير وعدم حفظ متصدى وحافظ طفل باشد كه در اين صورت او ضامن است وديوانه اگر ضررى وارد آورد كسى ضامن نيست مگر آن كه شخصى سبب شده باشد كه در اين صورت آن شخص ضامن است.

س 153 – دو بچه يكى يازده ساله وديگرى دوازده ساله است با دو بچه ديگر با هم درگير شده وسنگ اندازى نموده‌اند در اين بين سنگى به دندان بچه دوازده ساله خورده ديه آن چقدر است وچه كسى بايد بدهد؟ ج – اگر دندان از جاى خود كنده شده ديه دارد وديه آن بر عاقله طفل است ودندان مزبور اگر يكى از دوازده دندان جلو باشد ديه آن پنجاه مثقال شرعى طلاى مسكوك است واگر يكى از شانزده دندان آخر است ديه آن بيست وپنج مثقال شرعى طلا است واگر بشكند احتياط آن است كه همان ديه دندان كنده شده را بدهد.

س 154 – دو نفر بچه هشت ساله بدستور معلمشان در مدرسه بازى ميكرده‌اند يكى از بچه‌ها در حين بازى با كاردستى چشم ديگرى را زخمى نموده پس از 72 ساعت چشم بچه مضروب بكلى كور شده آيا ديه شرعى دارد يا خير؟ ج – در فرض سؤال چنانچه ثابت شود كه در اثر ضربه يكى از بچه‌ها چشم بچه ديگر كور شده ديه چشم بچه مضروب بر عاقله بچه ضارب است وديه يك چشم نصف ديه تمام انسان است.

س 155 – چند پسر بچه كه بحد بلوغ نرسيده‌اند با هم بازى مىكنند در بين اين بازى دندان يكى از اين بچه‌ها از بين مىرود يعنى مىافتد ديه دارد يا نه؟ و هم چنين اگر چشم يكى را كور كنند؟ ج – اگر يكى از بچه‌ها ديگرى را كور كند يا دندانش را بشكند ديه دارد وديه بر عاقلهاست ولى اگر خود بچه در اثر دويدن بيفتد ومعيوب شود بر بچه‌هاى ديگر چيزى نيست.

تخفيف يا عفو ديه از سهم صغار جايز نيست

س 156 – اگر راننده‌اى موجب قتل ومقصر شناخته شد، مالى براى پرداخت ديه ندارد وصغار ورثه مقتول، از نظر مالى بى نياز وغنى هستند حال مادر، يا اقوام پدرى يا هر