مجمع المسائل-ج3-ص64

س 4 – مشتقات ماهيهائى كه نوع آن مشخص نباشد بشرط اين كه محرز باشد كه زنده از آب صيد گرديده است مانند پودر ماهى وروغن ماهى ويا زلاتين ماهى كه از خارج وارد مىگردد حلال است يا خير؟ ج – در فرض سئوال پودر وروغن وزلاتين ماهى همه محكوم به حليت است.

س 5 – ماهى ازون برون وفيل ماهى وتاس ماهى از جهت حليت وحرمت وفلس دار بودن ونبودن محل گفتگو ونظريات مختلف واقع شده وبراى ما نيز فلس دار بودن ونبودن آنها مشخص نيست، لطفا بفرمائيد تكليف ما در اين موارد چيست؟ ج – در صورتيكه دو شاهد عادل اهل خبره شهادت دهند كه ماهى فلس دار است براى اشخاصى كه نمى دانند فلس دار است يا نه محكوم بحليت است وبراى آن كه مىداند فلس ندارد محكوم به حرمت مىباشد.

حكم چيزى كه براى انسان مضر است

س 6 – آيا چيزى كه خوردن واستعمال آن براى بدن وسلامت انسان ضرر دارد جايز است انسان آنرا بخورد يا استعمال كند ولو بغير خوردن يا خير؟ ج – استعمال وخوردن چيزى كه براى بدن مضر باشد حرام است خواه موجب هلاكت شود مانند اين كه سم كشنده را بخورد ويا اين كه زن حامله چيزى را كه موجب سقط جنينشود بخورد وخواه موجب تعطيل شدن بعض حواس ظاهرى ويا باطنى ويا موجب از بين رفتن بعض قوى، مانند قوه تناسل در مرد ويا زن مانند عقيم شدن بشود ونيز فرقى نمىكند كه ضرر عاجلا متوجه انسان شود ويا بعد از مدتى.

س 7 – آيا در حرمت استعمال وخوردن چيز مضر، علم به ضرر لازم است و يا اين كه گمان ويا احتمال نيز كافى است؟ ج – ظن بضرر در حرمت كفايت مىكند بلكه احتمال ضرر نيز در صورتيكه احتمال نزد عقلا مورد اعتنا باشد در حرمت كفايت مىكند.