مجمع المسائل-ج3-ص36

(مسائل حواله)

عنى حواله س 1 – حقيقت حواله را بيان فرمائيد؟ ج – حقيقت حواله اين است كه بدهكار آنچه بر ذمه‌اش ثابت است انتقال دهد به ذمه غير وقوام حواله به سه شخص است: 1 – بدهكار كه به او محيل مىگويند.

2 – آن كه حواله بنفع او است يعنى طلبكار كه به او محتال گفته مىشود.

3 – كسيكه حواله بر او شده وبايد مورد حواله را بپردازد كه به او محال عليه مىگويند وبعد از تحقق حواله دين بر ذمه او ثابت مىشود و دينى را كه مورد حواله قرار گرفته محال به مىگويند.

شرائط صحت حواله

س 2 – آيا در حواله شرط است كه ذمه محيل به محال به مشغول باشد ويا اين كه جايز است مثلا چيزى را كه مىخواهد از كسى قرض كند ولى هنوز قرض نكرده حواله دهد؟ ج – در حواله شرط است كه ذمه محيل مشغول به محال به شده باشد، بنابر اين حواله دادن چيزيكه اشتغال ذمه به آن پيدا نشده مانند مالى كه هنوز قرض نكرده صحيح نيست بلكه اگر سبب اشتغال ذمه حاصل شده ولى هنوز مال، ثابت در ذمه نشده مانند مال الجعاله قبل از عمل آنهم صحيح نيست.

س 3 – آيا در حواله شرط است كه محال به معين باشد يا خير