مجمع المسائل-ج1-ص411
نصاب باقى بماند و اگر از مال ديگر زكوة را بدهد و عين طلا را نگاهدارد هر سال بايد همان زكوة سال قبل را بدهد.
س 7 – املاك زن و مادر كه در دست شوهر و فرزند است و با املاك خود، مخلوط و زراعت مى كنند و زن يا مادر، دخالتى در املاك خود ندارند آيا غله هر كدام بايد بحد نصاب برسد يا مجموع زراعت، رويهم حساب شود؟.
ج – چنانچه زراعت، بنحو مزارعه باشد سهم هر يك از مالك و زارع بايد جداگانه بحد نصاب برسد ولى اگر املاك بنحو اجاره و يا مجانا در اختيار شوهر يا فرزند باشد بطورى كه زن و مادر، سهيم در زراعت نباشند چون همه زراعت ملك شوهر و يا فرزند است اگر مجموع بحد نصاب رسيد زكوة دارد.
س 8 – هر گاه گندم يا جو يا خرما يا كشمش به حد نصاب برسد زكوة را از همه بايد داد يا از بالاتر از حد نصاب؟.
ج – هر كدام كه بحد نصاب برسد بعد از مخارج، زكوة تمام آنرا بايد بدهد.
زكوة غلات أربعه يا عشر است يا نصف عشر س 9 – زراعت گندم و جو كه فعلا در اكثر جاها معمول است كه با آب چاه عميق و يا نيمه عميق بوسيله موتور، آبيارى مى‌نمايند، آيا حكم آبيارى، با دلو را دارد كه زكوة را بيست يك حساب كنند يا در حكم آن نيست و بايد ده يك بدهند و آيا مخارج چاه و موتور و غيره نسبت بسهم غلات زكوى كسر مى‌شود – كه اگر مابقى، بعد از كسر مخارج بحد نصاب برسد زكوة آن را خارج نمايند – يا نه؟.
ج – زكوة گندم و جو كه با چاه عميق و نيمه عميق مشروب شده، بيست يك است و مخارج احداث اصل چاه و خريد موتور در مقام احتساب نصاب، كسر نمى‌شود ولى بمقدارى كه از موتور، كاهش مى‌يابد و مخارجيكه در عرض سالمى‌شود اگر گندم يا جو بحد نصاب برسد كسر شود و زكوة بقيه را بدهند و مخارج بايد نسبت بمال زكوى و كاه و زراعات ديگر توزيع شود.
س 10 – هر گاه زارع، از مالك، آب چاه را خريدارى و در زمينهاى خود، زراعت مى‌كند زكوة چنين زراعتى عشر است و يا نصف عشر؟ و پولهائى كه از بابت خريد آب بمالك چاه، داده از مؤنه زراعت است يا نه؟.