مجمع المسائل-ج1-ص174
ج – اعتناء به شك خود نكند و همچنان نماز را ادامه دهد.
س 191 – اشخاصى هستند كف دست آنها بطور معمول باز نمى‌شود و درحال سجده كف دست تماما به زمين نمى‌رسد بنابر اين لازم است به نحوى جاى كف دست را بلند كنند كه كف دست، محكم قرار بگيرد يا بهمان اندازه كه قادر است روى زمين قرار بدهد كافى است؟.
ج – بهمان نحو كه مى‌تواند سجده كند كافى است و احوط مراعات نحوه مذكوره است.
س 192 – اگر كسى شك كند كه آيا يك سجده بجا آورده يا دو سجده تكليفش چيست؟.
ج – در صورتيكه قبل از قيام و قبل از دخول در تشهد شك كند بنا بگذارد كه يك سجده بجا آورده و سجده دوم را بجا آورد چه در حال جلوس باشد يا بين برخاستن براى قيام و اگر در حال قيام يا بعد از دخول در تشهد، شك كد بنا بگذارد كه دو سجده را كرده و ديگر سجده نكند.
س 193 – اگر نماز گزار، در سجده، شك در ارتفاع محل سجود از محل ايستادن – بمقدارى كه مغتفر نيست – بنمايد و رفع شك در بين نماز ممكن نباشد تكليفش چيست؟.
ج – در صورتيكه رفع شك، متوقف بر قطع نماز باشد نماز را قطع كند و بعد از حصول يقين، نماز بخواند و مى‌تواند رجاءا نماز را تمام كند و بعد از نماز، اگر صحت، معلوم نشد اعاده نمايد.
س 194 – نمازگزار، در ركعت اول، يكى از دو سجده، و در ركعت دوم، ركوع را فراموش كرد، يكى از دو سجده را كه بجا آورد ملتفت شد كه در ركعت اول يك سجده بجا نياورده و در ركعت دوم ركوع نكرده تكليف او چيست؟.
ج – در فرض سؤال، سجده مزبور، سجده دوم او محسوب و بايد برخيزد و حمد و سوره ركعت دوم را بخواند و ركوع را بجا آورد و نماز را تا آخر بخواند و بعداز سلام دو سجده سهو براى قيام بيجا بجا آورد.
س 195 – سجده بر موزائيك جائز است يا نه؟.