جامع الشتات-ج4-ص410
متاخرين، چهار ماه وده روز نقل شده.
چنانكه صحيحه رفاعه بر آن دلالتى دارد و اظهر عمل به آن است خصوصا با استصحاب حرمت.
وعلى اى تقدير حرمت جماع كردن قبل از انقضاى مدت مزبوره مشهور مابين علما است ومدلول احاديث معتبره بسياراست و از شيخ در خلاف وابن ادريس قول به كراهت نقل شده.
وشيخ دعوى اجماع كرده.
ودليل ايشان عموم (ماملكت ايمانهم) است، وبعضى اخبار غير معتبره هم اشعار به آن دارد.
وبعد از معارضه اجماع منقول به مثل خود، ومعارضه آيه به آيه ديگر يعنى (اولات الاحمال اجلهن ان يضعن حملهن)، ومعارضه آن روايت با ضعف سندو دلالت به اخبار مستفيضه قريب به تواتر، و استصحاب حرمت سابقه، ضعف اين مذهب به غايب ظاهر است.
هر چند متبادر از آيه (اولات الاحمال) مطلقات است، چنانكه پوشيده نيست به ملاحظه سياق.
لكن چون در حديث صحيح وارد شده كه (احلتها آية وحرمتها آية) ظاهر اين است كه مراد روايت همين باشد.
ومى توان منع عموم آيه اولى هم كرد نسبت به اوقات وطى.
پس آيتين متعارض مى‌شوند ومتساقط مى‌شوند واحاديث قريب به تواتر با عمل مشهور وظاهر اجماع منقول و استصحاب، مرجج حرمت است.
واما بعد از انقضاى عده – چهار ماه يا چهار ماه وده روز – باز خلاف كرده اند كه آيا بعد از آن مدت حرام است تا وضع حمل بشود؟ يا مكروه است؟.
مشهور كراهت است.
و ظاهرا دعوى اجماع ابن زهره هم مقتضى آن است.
وصحيحه رفاعه دلالت بر آن دارد.
و به اينها تقييد مى‌شود اخبار كثيره كه (باطلاقها) دلالت بر منع دارد.
و از مفيد قول به حرمت حكايت شده در موضعى از مقنعه (واز علامه در مختلف وشهيد وشيخ على – ره – نيز) تا اين كه وضع حمل بشود.
ودليل ايشان آيه (اولات الاحمال) است واحاديث