جامع الشتات-ج3-ص362

وحكم ببطلان شود، زمين مال صاحب زمين واشجار مال صاحب اشجار است كه غرس كرده است.

ومنافع اشجار مال صاحب اشجار است، وصاحب زمين مستحق اجرت المثل زمين است.

و هر گاه نهال هم مال صاحب زمين باشد عامل مستحق اجرت عمل خود است.

وصاحب زمين مى‌تواند كه به صاحب درخت بگويد كه درخت خود را بكن.

ودر صورتى‌ كه او را امر كرد به كندن درخت بايد ارش درخت [ را ] به او بدهد.

يعنى‌ درخت را قيمت مى‌كنند در حالتى‌ كه درخت بر پا باشد بر زمين اجاره دار، ودر حالتى‌ كه كنده شود وافتاده شود.

وتفاوت ميان اين دو قيمت را به صاحب درخت مى‌دهند.

مثل اين كهدرخت در زمين اجاره دار اگر بر پا باشد به يك تومان مى‌ارزد، و هر گاه كنده شود وافتاده شود پنج هزار دينار مى‌ارزد.

بايد مالك زمين پنج هزار دينار به صاحب درخت بدهد.

وبه هر حال اختيار كندن با مالك زمين است.

وصاحب درخت هم اختيار كندن درخت خود را دارد هر چند صاحب زمين راضى‌ نباشد، وبعد از كندن درخت بايد زمين را هموار كند وريشه‌ها را بر آورد وتدارك شكستگى‌ ونقص زمين را نموده وبه اصلاح آورده به او رد نمايد.