جامع الشتات-ج1-ص425
نيست، بلى مادامى كه كراهت ايشان معلوم نيست، استيذان واجب نباشد، اگر چه مستحب باشد.
وبه هر حال در غير واجبات مخالفت رضاى ايشان نكند، مگر آنكه مستلزم حرج و ضرر باشد، مثل اينكه معيشت ولد، موقوف به تجارت باشد.
يا محتاج باشد به تزويج و او را منع كنند.
خلاصه اصل را بايد اين قرار داد كه رنجانيدن والدين حرام است، مگر در صورتى كه معارضى اقوى باشد.
بلكه ظاهر اين است كه در فعل مستحبات هم رضاى ايشان شرط نباشد، خصوصا محض از براى تشهى باشد در مثل نهى از حضور جماعت در شبهاى تار و سرما، يا اسفار زيارات.
وبا خوف شدت ومحنت، مراقبت رضاى ايشان بايد كرد.
497 – سؤال: هرگاه شخصى از والد خود طلب داشته باشد ومديون باشد، واجبتندى، پس واجب نباشد.جواب: ظاهرا تفصيل است جمعا بين الادلة.