جامع الشتات-ج1-ص318
بر آن توزيع مى‌شده از مال، آن را نمى‌توان استرداد كردن.
به هر حال، مروت وانصاف را از دست نگذارند ومراعات آن اجير فقير را منظور دارند.
441 – سؤال: شخصى نيابت حج بلدى گرفته ومحرم به عمره يا حج تمتع شده، در حال طواف در جامه احرامى كه به نجاست معفوه در صلوة، متنجس شده، طواف وسعى ونماز طواف را كرده.
ومنظورش آن بوده كه در طواف هم مثل صلوة، خون كمتر از درهم، معفو است.
وبعد از تقصير وقبل از لبس مخيط وساير احرام، متفطن شده كه شايد در طواف معفو نباشد.
معجلا ثوبى الاحرام را تطهير كرده، تجديد نيت احرام در مكه كرده وعقد آن را به تلبيه نموده، طواف وسعى را به عمل آورده با تقصير، واين در روز هفتم شده ومتفطن نشده كه از ادنى الحد، احرام بندد وبعد از فراغ از مناسك حج هم عمره مفرده كه من باب وجوب احتياطى نايبين به عمل مى‌آورند بجا آورده، آيا موافق شريعت غرا، برئ الذمه شده يا نه؟ جواب: اظهر اين است كه طواف در اين معنى در حكم نماز است وبا نجاست معفوه، طواف صحيح است و بر فرضى كه قايل شويم به عدم عفو، ضرور به اعاده احرام نيست از براى عمره، بلكه همان طواف ونماز و سعى را كه اعاده مى‌كند كافى است.
بلى اگر آن جامه احرام در حال احرام نجس بوده يا جامه نجس، احرام بسته، از اين جهت اشكال به هم مى‌رسد، بنا بر اشتراط طهارت جامه در صحت احرام.
ولكن ظاهر اين است كه در احرام هم نجاست معفوه مضر نيست، مانند نماز 442 – سؤال: شخصى كه مستطيع شده باشد، آيا مى‌تواند مال خود را به اولاد خود، هبه نمايد به حدى كه از استطاعت بيفتد يا اينكه نمى‌تواند؟ و بر فرض اين كه نتواند، هر گاه جاهل از اين معنى باشد واموال خود را جميعا هبه كند وبعد كه متذكر شد مى‌تواند كه ادعا كند وپس بگيرد يا نه؟ جواب: بلى، مادامى كه حج مستقر در ذمه نشده باشد مى‌تواند خود را از استطاعت بيرون كند.
واما هرگاه استطاعت باقى است تا وقت روانه شدن قافله، پس ديگر نمى‌تواند خود را از استطاعت بيرون كند.
حج بر او واجب است واگر در چنين