جامع الشتات-ج1-ص130
حمد را در نمى‌يابد قرائت را ترك كند ومتابعت امام كند.
294 – سؤال: آيا مأموم در بين ركوعات نماز زلزله ملحق به امام مى‌تواند شد يا نه؟ وبر تقدير جواز به چه نحو تمام نمايد؟ جواب: هر گاه ركوع اول را با امام در نيابد آن ركعت از او فوت شده، ولكن افضل اين است كه باقى ركوعات را به امام بكند با سجود و بعد از آنكه امام برخاست اقتدا كند ويك ركعت را با او بكند وركعت ديگر را با خود بكند و هر يك از ركوعها، ركن نماز است.
295 – سؤال: شك ركوعات نماز زلزله به منزله شك در افعال است يا شك درركعات است؟ جواب: به منزله شك در ركوع است، مگر در شك ما بين ركوع پنجم وششم كه مى‌گردد به شك ميان يك ركعت ودو ركعت ونماز باطل مى‌شود.
296 – سؤال: نماز زلزله در هر زمينى كه واقع شده بر اهل همان واجب است يا بر هر كسى كه زلزله را شنيده است، هر چند در آن زمين نباشد.
جواب: ظاهر اين است كه بر اهل همان زمين واجب است نه غير آن، چنانكه مقتضاى عقل وتبادر از اخبار وعلتى كه مستفاد مى‌شود از آنها.
كه آن حصول خوف و فزع است.
297 – سؤال: هر گاه مستحبات نماز، بر وجه فاسد واقع شود، مثل اينكه فقره‌اى را غلط بخواند يا اينكه العياذ بالله در كيفيت قرائت آن فقره سمعه نمايد آيا نماز صحيح است به اعتبار اينكه جزء ماهيت وشرط آن نيست يا باطل است به اعتبار تعلق نهى به خارج مقارن واو موجب فساد است؟ جواب: هر گاه غلط بخواند در حكم كلام آدميين مى‌شود كه عمد آن به دو حرف يا زياده باطل است وسهو آن موجب سجده سهو و هرگاه قصد ريا وسمعه كند، پس در آن اشكال است، زيرا كه هر چند از ذكر مطلوب در نماز محسوب نيست به سبب فقد نيت وليكن داخل مطلق ذكر مى‌شود، پس باطل نباشد وچون متبادر از ذكر قرآن ودعايى