جامع الشتات-ج1-ص99
221 – سؤال: در وقت نماز واجب يا مستحب آيات قرآنى خواندن جايز است يا نه؟ جواب: اظهر جواز است خصوصا آياتى كه مشتمل بر دعاست مثل ربنا آتنا في الدنيا و في الاخرة حسنة ” و مثل آن 222 – سؤال: در ذكر ركوع و سجود به يك تسبيح عظيمه، واجب به عمل مى‌آيد يا نه؟ جواب: بلى به عمل مى‌آيد.
223 – سؤال: امرئه مستأجره از رجل در صلوات، آداب وضو و نماز را زنانه بجا آورد يا مردانه؟ و همچنين در عكس ما به الاختلاف را بيان فرمايند.
جواب: ظاهر اين است كه هرگاه زن، اجير شود از براى مرد، همان نماز صحيحه خود را از براى مرد مى‌كند و واجب نيست كه بر نهج مردان كند.
پس در وضو، آب را به باطن دست مى‌ريزد استحبابا و در ركوع هم بسيار خم نمى‌شود بقدر ركوع مرد، استحبابا.
هر چند لازم اين افتد كه اقل واجب ركوع مرد به عمل نيايد كه خم شدن به مقدار رسيدن كفين به زانوها باشد، و همچنين جايز است كه در حرير نماز كند يا در طلا و غير ذلك، هر چند نماز مرد، در اينها باطل است.
و هم چنين در صورت عكس كه مرد، اجير مى‌شود از براى زن، بايد مراعات صورت نماز مردان را كند در واجبات و محرمات و مستحبات، و ازجمله ملاحظه جهر و اخفات است، پس مرد، نماز جهرى را بايد جهر كند، هر چند بر زن واجب نيست.
و اما زن، هرگاه اجير شود هم جايز است كه اخفات كند در نمازهاى جهرى و دور نيست كه در صورتى كه نامحرمى صداى او را نشنود، در نمازهاى جهريه، جهر كند بهتر باشد و همچنين در نمازهاى اخفاتيه ملتزم اخفات باشد.
و وجه آنچه گفتيم كه هر يك از مرد و زن، مراعات وظيفه عبادت خود را مى‌كند نه منوب عنه را.
اين است كه احكام شرعيه، تابع مصالح نفس الامريه است (1) وآنچه حكيم على
1: پس از فراغ از صحت اجاره نيازى به اين استدلال نيست و اگر مراد پاسخ به اشكال قاعده ” اقض مافات كمافات ” باشد باز مرجع اشكال به اصل جواز اجاره است.
و اين دومين بار است كه اين مسئله تكرار مى‌شود.