معنای هنر شیعی-ج1-ص164
ايران چشم دوختند. امروز نيز وضع تا حدود زيادى چنين است .[1]
در ميان مسلمانان اندونزى، بهويژه در سوماترا، عزادارى سالار شهيدان كه به يادبود تابوت معروف است و آن را « سورا » مىنامند، برپا مىدارند. شبيه اين عزادارىها در ايران نيز وجود دارد و به صورت حجله در دهه محرّم ساخته مىشود. مردم اين حجلهها را مىآرايند و درون آن را با لاله و شمعها و فانوسها تزيين مىكنند. آنها به اين شيوه، جاودانگى فروغ امام حسين علیه السلام و دوام جوشش خون شهدا در رگ جامعه شيعى خود را يادآور مىشوند.
امروزه اعتبار و ارزش و جاذبه تعزيه روبه زوال است كه اين از دگرگونى اجتماعى و اقتصادى جامعه ايران و سيطره روز افزون فرهنگ زاده صنعت و توليد ماشين بر فرهنگ جامعه و نظام اعتقادى مردم حكايت دارد.
دورىگزينى جامعه روحانيت از مجالس تعزيهخوانى و حمايت نكردن از آن و بىعلاقگى حكومتها و مخالفت بعضى روشنفكران با تعزيه نيز از عوامل انزواى آن است. تا جايىكه تعزيه ديگر نقش معنوى خود را از دست داده است. درحالىكه به نظر مىرسد بايد آن را پس از همخوان ساختن با واقعيتهاى تاريخى و شأن و مقام قهرمانان واقعه كربلا به جامعه بازگرداند و معنايش را با توجه لازم و كافى بخشيدن به منابع رخدادهاى گوناگون عاشورا و موضوعات موردِنظر دستاندركاران تعزيه، عميقتر كرد تا بتوان از اين راه به اهداف معنوى خود دست يافت.