معنای هنر شیعی-ج1-ص140
مناجات نيز شكل ديگرى از موسيقى است كه طىّ آن، مناجاتنامههايى را كه شاعران بزرگ سرودهاند با موسيقى و آواز مناسبى مىخوانند. از ميان تمام آوازها و مايهها و دستگاههاى موسيقى كه در رديف موسيقى ايران مندرج است، آوازِ ابوعطا يكى از آوازهاى منتسب به دستگاه بزرگ است، و براى اجراى مناجات بسيار مورد استفاده قرار مىگيرد.
اذان نيز جايگاه موسيقايى خاصّ خود را دارد. در ايران، هر مؤذّنى اذان را با مايه مناسبى از رديفهاى موسيقى ايرانى كه خود تشخيص مىدهد، مىخواند. در اين ميان، اذانِ مؤذّن زاده اردبيلى كه در بياتِ ترك خوانده است، بسيار شهرت دارد.
عزادارى سقّايى از قديم الايام در بسيارى شهرها از جمله كاشان رايج بوده است. اين عزادارى بسيار ساده و بىتكلف برگزار مىشود و بيشتر در ايام عزادارى امام حسين علیه السلام و يارانش اجرا مىگردد. عزادارى سقّايى عبارت است از خواندن مصائب وارد شده بر عترت رسول خدا، خاصه حضرت سيّدالشّهدا علیه السلام كه به صورت ذكر گرفتن و نوحهخوانى دستهجمعى و هماهنگ انجام مىگيرد. تفاوت بين ذكر و نوحهسرايى دستههاى سقّايى با غيرسقّايى آن است كه ذكر و نوحهسرايى سقّايان داراى ريتمى سنگين و بدون سينه زدن و طبل و سنج نواختن است.
در مجالس عزادارى سقّايى رسم بر اين است كه ابتدا مدح و منقبت اهل بيت، خاصه امام حسين علیه السلام و امام على علیه السلام خوانده شود و با مرثيه و نوحهخوانى خاتمه مىيابد. ناگفته نماند كه مجلس عزادارى سقّايى با