معنای هنر شیعی-ج1-ص138
موسيقىشناسان در اين جلسات حضور مىيافتند و كنسرتهايى اجرا مىشد. رئيسِ اركستر، غلامحسين خان درويش بود و بهترين نوازندگان و خوانندگان آن زمان در اين كنسرتها شركت مىكردند. گاه هيئت اركستر به 20 نفر مىرسيد. در اين روز آهنگ و اشعار مخصوص روز تولد حضرت على علیه السلام در انجمن اخوت خوانده مىشد.
امروزه صوفيه نيز مراسم عاشورايى خاصّ خود دارند و در تكاياى خود، ضمن اجراى مراسم عزادارى خاصّ آل عبا، امام حسين علیه السلام از برخى سازها نيز به منظور افزودن برجنبههاى سوزناك مراسم و فرورفتن در عمق عزادارى استفاده مىكنند. اين عزادارىها كه ذكر خوانده مىشود، معمولا با آواى سازهايى مانند دَف و نِى همراه است. هنگامى كه چند درويش براى مدتى طولانى، هماهنگ و با ريتمهاى مختلف ذكر مىگويند، گفته مىشود: كوزه ذكر، تشكيل يافته است.
از كارهاى موسيقى كه تاكنون به حيات خود ادامه دادهاند، مىتوان به روضه، نوحه، اذان، مناجات، نقاره و تعزيه اشاره كرد.
روضهخوانى تا اين اواخر در خانهها اتفاق مىافتاد. روضهخوانهايى كه مراسم سوگوارى را اداره مىكردند، دو طبقه بودند: دسته اوّل كه خطيب و واعظ خوانده مىشدند، آيهاى از آيات كريمه قرآن را برگزيده، با آن خطبه خود را شروع مىكردند. آنها پس از قرائت آيه، به ذكر مسائل دينى، عرفانى و سياسى مىپرداختند و در پايان ذكر مصيبت مىكردند.
اما طبقه دوم روضهخوانهايى بودند كه مستقيمآ وارد ذكر مصيبت شده و به كمك آواز و صداى خوش و بهرهمندى از هنر موسيقى و احاطه به علم