معنای هنر شیعی-ج1-ص106
ضرب با ماشين از كيفيت پيكره نمايى و تأثير سر زندگى « شير و خورشيد » مىكاهد، خاصيت جذابيت طرح برجا مىماند تاج نمايان بر بالاى پشت و روى سكه يقينآ يادآورى مؤكّدى است از نخستين روزگاران سكهزنى شاهنشاهى ايران .[1]
ل) نقوش و مُهرها
نقشهايى مثل شير و خورشيد و طاووس با معانى نمادين خود در آلات نجومى، مُهرها و سكهها و پارچهها به چشم مىخورند. مفهوم مذهبى اسد در آلات رصد، از دوران سلجوقى به عنوان نمادِ شيعه و مكانها و اشياى مذهبى طرح شده است .[2]
نقش شير و خورشيد از اواخر دوره سلجوقى به بعد در تزيينات بسيارى امامزادهها و ديگر ابنيه بهكار گرفته شد. يكى از زيباترين آنها نقش روى يك كاشى به شكل ستاره هشتپَرِ زرّين فام است كه در شوّال سال 665 در كاشان براى تزيينات امام زاده يحيى در ورامين ساخته شده است. در اين كاشى نقش شير در جلو و خورشيد كه نيمى از صورتش پشتِ شيرِ پنهان شده نمايان است. اين كاشى در موزه لوور پاريس نگهدارى مىشود .[3] خورشيد، نماد پيامبر صلی الله علیه وآله و شير در فرهنگ شيعه، نمادِ
حضرت على علیه السلام است.