معنای هنر شیعی-ج1-ص103
بر آنها نام دوازده امام و تعبيرِ على ولىاللّه آمده است .[1] نمونههاى ديگرى
از اين سكهها را « لين پول » نيز شناسانده است .[2]
روى سكه نجمالدّين على مؤيّد، آخِرين سربدار بزرگ خراسان كه در 788 هجرى كشته شد، عباراتى آمده است كه از شيعه بودن او حكايت دارد .[3]
پس از اولجايتو، بار ديگر نام خلفاى راشدين را در سكه مىآوردند تا اينكه غازان خان برادر سلطان محمد اولجايتو شيعه را پذيرفت و شهادت شيعى را روى سكهها ضرب كرد.
شاه اسماعيل پس از رسميت بخشيدن به مذهب شيعه جهت ابراز ارادت خود به خاندان پيامبر دستور داد كه عبارت « لا اله اِلّا اللّه، محمد رسول اللّه و علىّ ولى اللّه » يك روى سكه و در روى ديگر آن « السّلطان العادل الكامل الهادى الوالى شاه اسماعيل بهادر خان الصّفوى خلداللّه ملكه و سلطانه » و در حاشيه نام چهارده معصوم ضرب شد .[4] اين عبارت روى
سكههاى پادشاهان ديگر صفوى نيز به چشم مىخورد .[5] احاطه اسم
سلطان به وسيله اسامى امامان شيعه، بهمنظور تيمّن و تبرّك و تمسّك به ولايت آنان طراحى مىشد.