آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص221

والزکوات،

و مجاهدة الصیام فی الایام المفروضات:

خداوند بندگان مؤمن خود را از همه شرور با نماز و زکات و مجاهدت در گرفتن روزه در روزهایی که واجب است، نگه داشته است ».

فاصله دوم: تسکیناً لأطرافهم

وَ تَخشیعاً لِأبصارهم

وَ تَذلیلاً لِنُفُوسِهم

وَ تَخفیضاً لِقُلُوبِهم

وَاذهاًباً لِلخیلاءِ عنهم:

تا جسم شان آرامش یابد و در دیدگانشان فروتنی آشکار شود و در نفس هاشان خضوع پدیدار شود و برتری جویی در دل هایشان فروکش کند و کبر و نخوت از آنان دور گردد ».

فاصله سوم: « وَ لِمَا فِی ذلکَ مِن تَعفِیر عِتاقِ الوُجُوهِ بِالتُّرابِ تَواضُعاً

وَالتِصَاقِ کَرَائمِ الجَوَارِحِ بِالأرضِ تَصَاغُراً

وَ لُحُوقِ البُطُونِ باِلمُتُونِ مِنَ الصِّیامِ تَذَلُّلاً :^[1]

زیرا ساییدن پیشانی بر خاک علّت فروتنی و برای اظهار کوچکی، اعضا و جوارح پرارزش را به روی زمین وا می دهند و شکم ها در روزه داری از روی خضوع به زمین می چسبند ».

روح کلی متن بر فلسفه عبادت مبتنی است و بر تواضع و فروتنی و خاکساری در برابر حق. این فلسفه بیان یک حالت درونی و معنوی و روانی است. این معنا و روح خطبه با تکرار و پراکندگی آواها و فاصله ها، آهنگی را به وجود آورده است که متن را زیبا و استوار می سازد؛ برای نمونه در بند دوم