آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص219
وَ حَنَادِسُ غَمَراتِه
وَ غَوَاشِی سَکَرَاتِه
وَ أَلِیمُ إرهَاقِه
وَ دُجُوُّ إطبَاقِهِ
وَ جُشُوبَةُ مَذَاقِه :[1]
زودا که ابرهای تیره اش بر سرتان سایه گستر شود و آتش بلاهایش زبانه کشد و ظلمت شدایدش همگان را در خود فرو پوشد و زمان سکرات مرگ در رسد و درد جان دادن هر دم رخ نماید؛ ظلمت های توبرتو و ناگواری هایش پدیدار گردد ».
در پایان این متن به مقطع سوم می رسیم که با توجه به مضمون، لحن و موسیقی عوض شده است:
« فَعَلیکُم بِالجِدّ وَالإجتِهادِ
وَالتَّأهُّبِ وَالإستِعدادِ
وَالتَّزَوُّدِ فِی مَنزل الزَّادِ :[2]
پس بر شما باد به تلاش و کوشش و آمادگی و مهیّاشدن و از منزلی که توشه توان برداشت، توشه ای برگرفتن ».
این متن های سه گانه که در یک خطبه آمده اند، دارای فاصله های قافیه مند و عبارات برابر هستند که به واسطه تکرار حروف و آواها، موسیقایی شده اند. همه این عناصر در ریتمیک کردن متن فعال هستند. گزینش این واژگان و این آواها گوینده را در ارسال پیام یاری می کند. در متن ذیل نیز واژگان با موسیقی و نظم و آهنگی که دارند، با اندیشه و معنای ذهنی گوینده هماهنگ