آفرینش های هنری در نهج البلاغه-ج1-ص148

مَحیصاً :^[1] با ایشان به قرآن مناظره مکن؛ زیرا قرآن معانی گوناگون در بردارد؛ تو چیزی می گویی و آنان چیزی دیگر؛ بلکه با ایشان به سنت ( پیامبرش صلي الله عليه و اله ) مناظره کن؛ چراکه در آن گریزگاهی نیابند ».

تصویرهای مجازی

مجاز (معنای معنا)

مجاز یکی از مبانی مهم در دانش بیان است که موجب گسترش معنا می شود. انسان ها به واسطه شگردهای بیانی توانسته اند، به تصویر کردن اندیشه ها و تجسم احساسات خود بپردازند. مجاز می تواند معانی اضافی به متن بخشد و لذا آن را « راهنمای فصاحت و اصل و مبنای بلاغت »^[2] دانسته اند. مجاز بیش از دیگر ابزارهای تصویرآفرین و سبک ساز مورد عنایت ادیبان قرار گرفته است؛ هم عالمان بلاغت به آن توجه بسیار دارند و هم زبان شناسان. مجاز را به کارگیری آنچه در غیر موضع خود به کار رفته است، گویند. مجاز « هر واژه ای است که در غیر موضع و جایگاهی که برای آن وضع شده، به کار رود و میان معنای نخست و معنای ثانوی آن ملاحظه ای داشته باشیم ».^[3] مجاز در زبان آنجا آغاز می گردد که سخن عادی به پایان می رسد. آنچه موجب ادبیّت متن می شود و آن را از متن عادی و گزارش علمی خارج می سازد، مجاز است. آدمی گاه در درون، معانی و احساساتی را حس می کند که در پی بیان و بروز آن است و مجاز بهترین ابزار برای ظهور و بروز آن معانی و احساسات است.