مبانی هنری قصه های قرآن-ج1-ص235

چشم مى خورَد. در قصّه هاى انبيا، از نوح تا عيسى، همواره مى نگريم كه پيروان ايشان بر كناره ها حركت مى كرده اند و تنها خود را از چنگ نيروهاى باطل مى رهانيده اند. اگر گهگاه ندايى به حمايت از رسولان حق برمى خاسته، حالتى استثنايى داشته است: ( وَجآءَ مِنْ اَقْصَا الْمَدينَةِ رَجُلٌ يَسْعى قالَ يا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلينَ ) (اتَّبِعُوا مَنْ لا يَسْئَلُكُمْ اَجْرًا وَهُمْ مُهْتَدُونَ.) (1) مردى از دور دست شهر دوان دوان آمد و گفت: اى قوم من، از اين رسولان پيروى كنيد . از كسانى كه از شما هيچ مزدى نمى طلبند، و خود مردمى هدايت يافته اند، پيروى كنيد. امّا در امّت اسلامى، جهاد وظيفه اى است كه همه مردان مسلمان را در برمى گيرد. آياتى بسيار از قرآن، اين وظيفه فراگستر را به پيامبر و مؤمنان فرمان مى دهند. و همين، از ويژگى هاى برجسته و بى نظير دعوت اسلامى است كه جانبازى و فداكارى در راه آرمان هاى مقدّس را كارى بايسته و عظيم شمرده و در مكتب تربيتى اش نيز غيرتمندانى جانباز و ايثارگر پديدآورده است.(2)

تأكيد ما بر مبارزه نيروهاى خير و شر از اين روست كه در قصّه هاى قرآن، توالى رويدادها و حضور اشخاص واشيا بر پايه همين مبارزه و قرارگرفتن در يكى از اين دو جبهه معنا مى يابد. خير و شر، هريك، ضوابط و ويژگى هاى خود را دارد. مهم ترين ويژگىِ خير آن است كه براى فرد و جامعه سودمند باشد و در عين حال،