هنر هشتم-ج1-ص92

جنگ ما نيز طرحى از همان عاشوراست و يك نمى از همان يم است حال اگر همين نصف
روز حادثه كربلا ، در تاريخ ما در طول هزار و چهار صد سال چنين اثرى را بر جا
نهاده است ، چرا ما فكر نكنيم كه جنگ هشت ساله ما مى تواند براى سالهاى متمادى
در داخل جامعه ما منشا اثر باشد ؟

در زمان خود ما هم من به ياد دارم حادثه دوم فروردين ، يعنى حادثه مدرسه فيضيه

كه در مقايسه با واقعه پانزده خرداد حادثه كوچكى بود از يك و يا دو ساعت به
غروب مانده شروع شد تا سه چهار ساعت بعد ، كه طلبه ها را به طور شديد در محيط
مدرسه فيضيه و به صورتى رقيق تر در خيابانهاى اصلى قم زير فشار گرفتند و آنها را
كتك زدند ، تهديد كردند و مورد اهانت قرار دادند شهداى آن حادثه هم – تا آنجا
كه من به ياد دارم – يكى دو نفر بيشتر نبودند و البته همراه با تعداد بيشترى
مجروح يعنى حادثه ابعاد بسيار گسترده اى نداشت اما حضرت امام بود كه توانست
حادثه را براى ايجاد حركت در تمام مردم ايران مورد استفاده قرار دهد پانزده
خرداد را كه امام به وجود نياورد ، آن روز ايشان در زندان بودند پانزده خرداد
خودش يك حادثه خودجوش بود ، محصول حركتى كه امام در دوم فروردين به وجود آورد

من همان سال چهل و دو ، نزديك عيد سال چهل و سه بود كه از زندان آزاد شده بودم

، بعد از آنكه با تدابيرى خاص توانستيم خدمت امام برويم كه در خانه اى در
قيطريه سكونت داشتند ، در همان چند لحظه كه موفق شدم با ايشان ملاقات كنم و
دستشان را ببوسم – با آن حال منقلبى كه از ديدن ايشان داشتم – همان چند كلمه اى
كه با ايشان سخن گفتم راجع به همين مطلب بود عرض كردم كه عدم حضور شما بيرون از
زندان موجب شد كه پانزده خرداد با آن عظمت نتوانست مورد