هنر-ج1-ص85

تئاتر در جمهورى اسلامى ، اصالت و والايى خود را در بيان دردها و بازگويى قصه ى

مظلوميت بشريت دربند در مى يابد . صحنه ى اين نمايش عظيم به وسعت زيستگاه
مستضعفان خاك است و هنر بازيگرانش : ستيز با ظلم ، فرياد در برابر ظالم و
حمايت از مظلوم و تكنيك آن : ايثار جان در راه آرمان و نتيجه اش : پيروزى
خون بر شمشير . ( 1 )

تئاتر و ديگر هنرهايى كه در نيم قرن اخير يعنى در روزگار غربت و محكوميت

ارزشهاى اسلامى و تهاجم همه جانبه به آن ، وارد كشور ما شد ، به طور طبيعى بر
پايه اى غيراسلامى بنا گشت و در جهت مغاير و حتى متضاد با مفاهيم اسلامى رشد
كرد . غرب زدگانى كه نخستين رويش اين رشته هاى اساسى هنر را در كشور اسلامى ما
ارائه مى كردند ، از اسلام كاملا بيگانه و با آن معارض بودند . و لذا بتدريج اين
تصور را در ذهن همه مخصوصا نسلهاى نوخاسته برمى انگيختند كه تئاتر و سينما داراى
طبيعتى غيرمذهبى و ضدمذهبى ست و نمى توان و نبايد از آن براى ارائه ى پيام هاى
اسلام بهره