الگوهای رفتاری امام علی (ع) و علم و هنر-ج1-ص61

چنانچه آن حضرت در ضمن اخبار غيبيه به آن خبر داده است كه مى فرمايد:

كُنْتُمْ جُنْدَ الْمَرْاءَةِ، وَاءَتْبَاعَ الْبَهِيمَةِ؛ رَغَا فَاءَجَبْتُمْ، وَعُقِرَ فَهَرَبْتُمْ. اءَخْلاَ قُكُمْ دِقَاقٌ، وَعَهْدُكُمْ شِقَاقٌ، وَدِينُكُمْ نِفَاقٌ، وَمَاؤُكُمْ زُعَاقٌ، وَالْمُقِيمُ بَيْنَ اءَظْهُرِكُمْ مُرْتَهَنٌ بِذَنْبِهِ، وَالشَّاخِصُ عَنْكُمْ مُتَدَارَكٌ بِرَحْمَةٍ مِنْ رَبِّهِ. كَاءَنِّي بِمَسْجِدِكُمْ كَجُؤْجُؤِ سَفِينَةٍ قَدْ بَعَثَ اللّهُ عَلَيْهَا الْعَذَابَ مِنْ فَوْقِهَا وَمِنْ تَحْتِها، وَغَرِقَ مَنْ فِي ضِمْنِهَا.

وٍّ رواية : وَايْمُ اللّهِ لَتَغْرَقَنَّ بَلْدَتُكُمْ حَتَّى كَاءَنِّي اءَنْظُرُ إِلى مَسْجِدِهَا كَجُؤْجُؤِ سَفِينَةٍ، اءَوْ نَعَامَةٍ جَاثِمَةٍ.

وٍّ رواية : كَجُؤْجُؤِ طَيْرٍ فِي لُجَّةِ بَحْرٍ.

وٍّ رواية اءخرى : بِلاَ دُكُمْ اءَنْتَنُ بِلاَ دِ اللّهِ تُرْبَةً: اءَقْرَبُهَا مِنَ الْمَاءِ، وَاءَبْعَدُهَا مِنَ السَّمَاءِ، وَبِهَا تِسْعَةُ اءَعْشَارِ الشَّرِّ، الُْمحْتَبَسُ فِيهَا بِذَنْبِهِ، وَالْخَارِجُ بِعَفْوِ اللّهِ. كَاءَنِّي اءَنْظُرُ إِلَى قَرْيَتِكُمْ ه ذِهِ قَدْ طَبَّقَهَا الْمَاءُ، حَتَّى مَايُرَى مِنْهَا إِلا شُرَفُ الْمَسْجِدِ، كَاءَنَّهُ جُؤْجُؤُ طَيْرٍ فِي لُجَّةِ بَحْرٍ!

((شما سپاه يك زن بوديد، و پيروان حيوان (شتر عايشه )، تا شتر صدا مى كرد مى جنگيديد، و تا دست و پاى آن قطع گرديد فرار كرديد، اخلاق شما پَست ، و پيمان شما از هم گُسسته ، دين شما دورويى ، و آب آشاميدنى شما شور و ناگوار است ، كسى كه ميان شما زندگى كند به كيفر گناهش گرفتار مى شود، و آن كس كه از شما دورى گزيند مشمول آمرزش پروردگار مى گردد، گويا مسجد شما را مى بينم كه چون سينه كشتى غرق شده است ، كه عذاب خدا از بالا و پايين او را احاطه مى كند، و سرنشينان آن همه غرق مى شوند.))

و در روايتى است :

((سوگند بخدا، سرزمين شما را آب غرق مى كند، گويا مسجد شما را مى نگرم كه چون سينه كشتى يا چونان شتر مرغى كه بر سينه خوابيده باشد بر روى آب مانده است .))

و در روايت ديگر:((مانند سينه مرغ روى آب دريا.))

و در ورايت ديگرى آمده : ((خاك شهر شما بد بُوترين خاكهااست ، از همه جا به آب نزديكتر (221) و از آسمان دورتر، و نُه دَهم شرّ و فساد در شهر شما نهفته است ، كسى كه در شهر شما باشد گرفتار گناه ، و آن كه بيرون رود در پناه عفو خداست . گويى شهر شما را مى نگرم كه غرق شده ، و آب آن را فرا گرفته ، چيزى از آن ديده نمى شود، مگر جاهاى بلند مسجد، مانند سينه مرغ بر روى امواج آب دريا!))

پس همان گونه شد كه حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام فرموده بود.

و نيز آورده است كه :

معناى ((دورى بصره از آسمان )) اين است كه به وسيله رصدها و آلات نجومى ديده شده كه دورترين نقاط معموره روى زمين از دائره ((نصف النهار)) ((اُبُلّه )) مى باشد، كه در نواحى بصره واقع است .

و سپس مى گويد:

بيان اين نكات دقيق از خصائص اميرالمؤ منين عليه السلام است ، زيرا از موضوعاتى خبر داده كه عرب به آن آشنايى نداشته و جز دانشمندان محقق كسى به آن آگاهى ندارد، و اين از اسرار و غرايب بديعه آن حضرت عليه السلام مى باشد. (222)

(مراجعه شود به ش 3 نقش علم رياضى در قضاوت )

سه نفر در تقسيم هفده شتر با هم نزاع كردند،

اولى مدعى يك دوم و دومى يك سوم و سومى يك نهم آنها بود

خواستند شترها را بگونه اى قسمت كنند كه كسرى نداشته باشد نتوانستند.

دعوا به نزد حضرت امير عليه السلام بردند.

على عليه السلام به آنان فرمود مايل نيستيد من يك شتر از مال خودم بر آنها افزوده و آنها را بين شما تقسين نمايم ؟

گفتند: آرى

پس امام يك شتر بر آنها افزود كه مجموعا هيجده شتر شد و آنگاه يك دوم آنها را كه نُه شتر باشد به اولى ، و يك سوم را كه شش شتر باشد به دومى ، و يك نهم را كه دو شتر باشد به سومى داد،