پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص152

تحريم غنا نازل نكند و از پيامبر(صلى الله عليه وآله) نيز هيچ سنّتى در حرمت غنا بر جاى نماند.(1)

از عبارات وى استفاده مى شود كه وى افزون بر مشروعيّت بايد ملتزم به مطلوبيّت شرعى غنا نيز باشد.

ادّعاهاى يوسف قرضاوى ذيل آيه يادشده درست نيست.

امّا ادّعاى يكم وى كه رفتار آنان با رفق و مدارا مورد انكار قرار گرفته است از چند جهت تمام نيست; زيرا:

1. آيه يادشده آنان را به عمل مستهجنى كه انجام داده اند مورد ملامت و سرزنش شديد قرار داده است. بيان علاّمه طباطبائى براى اثبات ملامت بدون مدارا و رفق كفايت مى كند. وى مى گويد: در آيه شريفه التفاتى از خطاب «فانتشروا» به غيبت است (و اذا رأوا تجارة…) و نكته آن تأكيد بر مفاد سياق آيه يعنى سرزنش و استهجان عمل ترك كنندگان نماز جمعه است. خداوند با التفات از خطاب به غيبت آشكار ساخته است كه آن مردم ارزش آن را نداشته اند كه خداوند با آنان سخن بگويد.

وى در ادامه چنين آورده است:

جمله «قل ما عند اللّه خير…» اشاره به اعراض خداوند است; زيرا خطاب به آنان نفرموده (آنچه نزد ما هست بهتر است) بلكه به پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرموده است تا از قول او به مردم بگويد: «قل ما عند اللّه خير…». همچنين به پيامبر(صلى الله عليه وآله)نفرموده است بگو به آنها; بلكه بيان خداوند به گونه اى است كه آنان را قابل مخاطب قرار دادن

پيامبر(صلى الله عليه وآله) نيز نديده و فرموده است: «قل ما عند اللّه خير…»; چنان كه در آغاز آيه