پژوهشی در غنا از نگاه قرآن و روایات تفسیری-ج1-ص151

پراكنده شدن آنان از اطراف پيامبر(صلى الله عليه وآله) و ترك نماز جمعه، قرآن رفتار آنان را با رفق و مدارا مورد انكار قرار داده است; زيرا بشر از نظر طبيعى به تجارت و مال دنيا علاقه دارد و قرآن به همين سبب عمل آنان را با شدّت مورد انكار قرار نداده است.

2. بر اساس ديدگاه وى جمله «قل ما عند اللّه خير من اللّهو و من التجارة»، بيانگر تحريم غنا نيست; بلكه بر مفاضله ميان دو اجر و برترىِ استماع خطبه ها بر لهو و تجارت دلالت دارد.

3. نكته ديگرى كه وى بر آن تكيه مى كند اين است كه قرآن كريم بر قبح پراكنده شدن از اطراف پيامبر(صلى الله عليه وآله) بيشتر تمركز دارد تا قبح لهو و تجارت و دلالت الفاظ آيه موردنظر بر ادّعاى يادشده آشكار است.

4. يوسف قرضاوى با اعتقاد به اينكه لهو در آيه به معناى غناست، همرديف شدن آن را با تجارت، دليل حلّيت غنا دانسته است; بر اين اساس وى چنين شرح داده است: اگر لهو در آيه كه به معناى غناست، حرام باشد، هيچ گاه در سياق واحدى بر تجارت عطف نمى گرديد «تِجـرَةً اَو لَهوًا» و يا تجارت بر لهو عطف نمى گرديد «مِنَ اللَّهوِ ومِنَ التِّجـرَةِ».

حال بر اساس اينكه نص و اجماع بر مشروعيّت يقينى تجارت بلكه استحباب آن دلالت دارد، غنا نيز بايد مشروع باشد; زيرا معطوف، محكوم به حكم معطوفٌ عليه است.

اين آيه آشكارا نظر قائلان به حرمت غنا را مردود و حكم پيشين آن را (جاهليت) ابقا مى كند.

چگونه احتمال مى رود كه از نظر اسلام غنا حرام باشد، ولى آن گاه كه غناكنندگان از كنار مسجد مرور مى كنند و خداوند مردم را به دليل پراكنده شدن از محضر رسول خدا و رفتن براى شنيدن غنا سرزنش مى كند، هيچ آيه اى را در