مجمع المسائل-ج3-ص268
ضمان طبيب
141 – در مسأله طبابت ودادن نسخه ودارو به بيمار اگر چنانچه با نسخه تجويز شده، بيمار تلف شود ويا زيانى به بيند طبيب ضامن است وبايد ديه بپردازد يا نه؟ ودر مورد زنان حامل بيمار كه بعلل گوناگون مراجعه مىنمايند هميشه احتمال سقط جنين مىرود وبه علت بيمارى كه دارند وتزريقى كه مىشود گاهى درمان نابجا ودر اثر سوء تشخيص ويا عامل ديگر صدمه به بيمار مىرسد و تا كنون ممكن است بيماران زيادى با تجويز نسخهوداروى اينجانب بعلل گوناگون فوت شده باشند در صورتى كه من قصد بهبودى داشته‌ام آيا ديه به من تعلق گرفته يا نه؟ ج – ضمان طبيب در صورتى است كه مريض بقول طبيب مغرور شده باشد واما اگر با احتمال اشتباه طبيب دوا را خودش بخورد يا تزريق نمايد طبيب ضامن نيست ودر موارد دوائيكه محتمل است موجب سقط شود اصل تجويز آن اگر بر حسب طب احتمال سقط جنين در بين باشد جايز نيست ولى در ضمان وعدم ضمان مثل صورت اولى است.
س 142 – در مورد بيماران بدحال ومردنى مثل مبتلى به سرطان وغيره در حاليكه صاحب مريض هم مىداند مردنى است ويا طبيب بصاحب مريض مىگويد كه اميد نجاتى نيست ويا خيلى كم وضعيف است مع هذا نسخه براى دلخوشى بيمار يا تسكين درد ويا شايد براى نجات بيمار نوشته مىشود وبيمار فوت مىنمايد آيا بايد ديه داده شود يا نه؟ ج – اگر طبيب شك در مغرور شدن آنها داشته باشد وخودشان دارو خورده يا تزريق كرده باشند على الظاهر بر طبيب ديه نيست.
س 143 – بيماران تخصصى مثلا بيمار پوستى وچشمى وجراحى وگوش وحلق وبينى كه روى سابقه يا اعتماد يا نداستن، به من كه پزشك عمومى هستم ودر معالجه بيماران تخصصى باندازه متخصص وارد نيستم مراجعه مىنمايند با اين قبيل بيماران چگونه رفتار كنم؟ ج – اگر مىدانيد دواى شما مضر نيست ومفيد است دوا بدهيد واگر راهنمائى به