مجمع المسائل-ج3-ص211

ج – با فرض اين كه بنا دارد ادامه دهد مىتوان او را تعزير نمود.

س 86 – در مورديكه تعزير بدنى، لازم باشد آيا تبديل به وجه نقد ومانند آن جايز است يا خير؟ ج – دليلى بر جواز تبديل بنظر نرسيده است.

س 87 – در گناهانيكه جنبه حق الناسى نيز دارد مثل غيبت وتهمت وقذف، اگر طرف مطالبه حد وتعزير را ننمايد تعزير كردن جايز است يا نه؟ ج – در صورت ثبوت نزد حاكم شرع، در خصوص قذف، اگر طرف، مطالبه حد بنمايد حد لازم است واگر مطالبه حد نكند تعزير ندارد ولى در گناهانى كه مانند غيبت وتهمت در شرع مقدس اسلام، براى آن حدى مقرر نشده، تفاوتى بين مطالبه وعدم مطالبه نيست واختيار تعزير با حاكم شرع است هر چند عفو صاحب حق در آمرزش مجرم اثر دارد.

س 88 – اگر شخصى در جلسه دادگاه، ضد ونقيض بگويد ودروغ بگويد، آيا اين كذب، همانند كذب در غير جلسه دادگاه است و مىتوان او را تعزير كرد يا نه؟ ج – در صورتيكه حاكم، علم بكذب او پيدا كند مىتواند تعزير كند.

بلى در صورتيكه احتمال توريه بدهد نسبت به يكى از طرفين قضيه، تعزير جايز نيست.

س 89 – عدم رعايت مقررات دولتى در مثل رانندگى، يا غير آن، باعث تعزير ميوشد ولو از باب حفظ نظام يا نه؟ ج – اگر مقررات، مطابق اسلام باشد، باعث تعزير مىشود والا خير.

س 90 – آيا تعزير لازم است بصورت جلد باشد، يا مىشود بصورت حبس ويا جريمه نقدى هم باشد؟ ج – تعزير وتأديب، در چنين مواردى، بغير جلد، دليل ندارد.

س 91 – تعزيرات اسلامى را مانند حدود مىشود در ملاء عام اجرا كرد يا نه؟ ج – چنانچه حاكم شرع صلاح بداند مانعى ندارد.

س 92 – آيا شبهه توبه، قبل از مراجعه بحاكم، تعزير را ساقط مىكند يا نه؟ ج – شبهه، كفايت نمىكند.

س 93 – حد اكثر تعزير، در تقبيل وملاعبه با اجنبيه، بدون تحقق زنا، چند ضربه شلاق مىباشد؟