مجمع المسائل-ج3-ص210

12 – إذا حكم الحاكم بثبوت دين على الواجد لادائه وامتنع عن الاداء جاز للحاكم حبسه.

13 – عن على بن الحسين عليهما السلام فى الرجل يقع على اخته قال يضرب ضربة بالسيف بلغت منه ما بلغ فان عاش خلد في السجن حتى يموت.

14 – إن عليا عليه السلام كان إذا اخذ شاهد زور فان كان غريبا بعث به الى حيه وإن كان سوقيا بعث به إلى سوقه فطيف به ثم يحسبه اياما ثم يخلى سبيله.

س 81 – لو حبس المتهم او جرد او هدد فأقر لشيء يوجب الحد هل يجرى الحد عليه ام لا؟ ج – من اقر عند الحبس او التحويف او التجريد او التهديد لم يلزم عليه الحد.

تعزير ولو احق س 82 – هر گاه زيدى عمرو را متهم بقتل مسلمى نمايد وآبروى خانواده‌اى را هتك نمايد وبعد ثابت گردد كه مورد اتهام كذب وغرض ورزى بوده است خواهشمند است حكم مفترى را از نظر شرع مقدس بيان فرمائيد.

ج – چنانچه ثابت شود كه زيد عمرو را عمدا متهم به قتل نموده با اين كه مىدانسته او قاتل نيست يا شك داشته فعل حرام مرتكب شده ومستحق تعزير است لكن اگر احتمال داده شود كه زيد در نظر خود عمرو را قاتل مىدانسته وبا اين اعتقاد نسبت قتل داده وبعد كشف خلاف شده نه معصيت كرده ونه تعزير دارد.

س 83 – زوجه از زوج تمكين نمىكند، حاكم حكم به تمكين نموده باز تمكين نمىكند، آيا حاكم شرع مىتواند بعنوان مرتكب گناه او را تعزير نمايد يا نه؟ ج – بر حسب آيه كريمه خود زوج مىتواند با عدم تمكين زوجه به حدى كه موجب ديه نگردد او را بزند وجواز تعزير حاكم در مثل اين صورت محل تأمل است س 84 – در شرب خمر وامثال آن كه حد شرعى دارد اگر گناه، در انظار عموم مردم واقع شود علاوه بر حد شرعى، براى وقوع جرم در انظار مردم مىتوان مجرم را تعزير نمود ج – در فرض سئوال، بيش از حد شرعى تعزير ندارد.

س 85 – زنى را كه بدون رعايت حجاب شرعى، در انظار ظاهر مىگردد آيا بدون احراز اصرار وى بر گناه، مىتوان تعزير كرد يا خير؟