مجمع المسائل-ج3-ص147

حمل از اين جهت به او ملحق نمىشود ولى اگر احتمال آن برود كه حمل از دخول قبل از طلاق تكون يافته باشد حمل ملحق بزوج است.

س 35 – مردى در نزد حاكم شرع ادعاى زوجيت زنى را نمود وزن منكر است وقسم خورده وشوهر ديگر كرد وبعد از چند سال كه اولاد هم آورده آمده در نزد همان حاكم شرع اقرار بزوجيت شوهر اول مىكند و مىگويد من قسم دروغ خوردم تكليف اين زن را در خصوص كسوه ونفقه ومهريه وحال اولاد وغيرها بيان فرمائيد.

ج – در فرض سئوال، اقرار زن به زوجيت، براى شوهر اول نسبت به حق زوج دوم در صورتيكه تصديق زوجه را ننمايد ونداند آيا زن در اقرار خود صادقه يا كاذبه است اثرى ندارد ولى چنانچه زوج دوم از اول علم به دروغ بودن قسم زن وبقاء او به عقد زوج اول داشته، اولاد نسبت به زوج دوم ولد زنا است وفورا بايد از هم جدا شوند وزن بر زوج دوم حرام مؤبد است واز هيچ يك حق نفقه وكسوه وسكنى نداشته ومهر هم از شوهر دوم طلبندارد، ودر صورت شك زوج دوم، در صدق وكذب زن، تمام حقوق زوجيت او براى خود باقى است وبايد نفقه بدهد واولاد نسبت بزوج دوم حلال زاده است واما مادر از آنها ارث نمىبرد وبچه ها از مادر ارث ميبرند وزن حتى الامكان بايد با شوهر دوم معامله اجنبى را نمايد وحق گرفتن نفقه ومهر ندارد واگر زن عالم به حكم وموضوع بوده وزوج اول هم در محل در دسترس زن بوده وبا اين حالت حاضر به مواقعه با ديگرى شده حكم زناى محصنه را دارد كه سنگسار باشد.

س 36 – زوجه مدعى ضرب است وشوهر مقر است اما ادعا مىكند كه زوجه ناشزه است وضرب زوجه بجهت نشوز واقع شده، كيفيت حكم چگونه است؟ ج – در نشوز نيز زوج حق ضربى كه موجب قصاص يا ديه شود ندارد واگر ضربى باشد كه قصاص يا ديه ندارد زوج مدعى است ودر صورتيكه زوجه نشوز را انكار كند زوج بايد اثبات كند ودر صورت عدم ثبوت نشوز، زوج بايد از گناهى كه كرده توبه نمايد واز زوجه استرضاء كند.

س 37 – زوج مدعى عقد منقطع، وزوجه منكر بوده وعقد را دائم دانسته وتقاضاى نفقه يا طلاق دارد وزوج حاضر باستحلاف زوجه نبوده ومدت را هم منقضى مىداند، زوجه