مجمع المسائل-ج3-ص38

شود حواله بقوت خود باقى است ومنفسخ نمىشود.

س 9 – آيا در صحت حواله شرط است كه حواله، بر هر كس داده مىشود بدهكار به حواله دهنده باشد يا خير؟ ج – لازم نيست واقوى صحت حواله دادن بر برئ الذمه است.

س 10 – در مورديكه محال عليه متمكن وخوش حساب باشد آيا لازم است محتال حواله را قبول كند يا خير؟ ج – واجب نيست.

فسخ حواله بعد از قبول آن صحيح نيست مگر در صورت جهل به اعسار محال عليه

س 11 – هر گاه محال عليه فقير باشد ولى محتال حواله را قبول كرده باشد آيا محتال مىتواند حواله را رد كند يا خير؟ ج – در مورد سئوال كه حواله را قبول كرده ديگر حق بهم زدن آنرا ندارد.

بلى اگر محتال در وقت عقد حواله جاهل به حال محال عليه بوده وبعد معلوم شده كه محال عليه در وقت حواله معسر بوده، مىتواند آن را فسخ نمايد وبه محيل رجوع كند هر چند محال عليه بعد از عقد حواله غنى شده باشد.

س 12 – هر گاه محال عليه در حين عقد حواله متمكن از پرداخت مورد حواله باشد لكن بعدا فقير شود آيا محتال مىتواند حواله را بهم بزند يا خير؟ ج – در مورد سئوال كه بعد از وقوع عقد حواله، محال عليه فقير شده محتال حق فسخ ندارد.

معنى معسر

س 13 – مراد از معسر كه در بعضى از مسائل فرموده‌ايد چه كسى است؟ ج – مراد از معسر كسى است كه اضافه بر مستثنيات دين مقدارى كه بتواند دين خود را ادا نمايد نداشته باشد