مجمع المسائل-ج3-ص25

احكام سفيه

15 – سفيه به چه كسى گفته مىشود، مستدعى است بيان فرمائيد؟ ج – سفيه كسى است كه حالت وادار كننده بر حفظ مالش را ندارد، به اين كه مال خود را در غير مورد مصرف مىكند وآنرا بيجا تلف مىنمايد و معاملات او از روى زيركى نيست وخود را از مغبون شدن حفظ نمىكند وپروائى از گول خوردن در معاملات ندارد وروش او در تحصيل مال وصرف نمودن آن برخلاف روش عرف وعقلا است.

س 16 – اگر كسى چيزى را نزد سفيه امانت بگذارد وسفيه آن چيز را اتلاف كند ويا نزد او تلف شود حكمش چيست؟ ج – اگر سفيه آن چيز را اتلاف كند و يا به تفريط او تلف شود ضامن است و اگر بدون تفريط تلف شود ضامن نيست.

س 17 – هر گاه سفيه بدون اذن ولى بيع يا شراء كند حكمش چيست؟ ج – در مورد سئوال چنانچه ولى اجازه آن معامله را به مصلحت سفيه نداند اگر فقط عقدى واقع شده معامله را رد مىكند واگر علاوه بر عقد، تسليم وتسلم هم شده، بايد آنچه راكه سفيه به طرف معامله داده، ولى پس بگيرد وبراى سفيه حفظ كند وآنچه را كه سفيه از طرف معامله گرفته، ولى به مالك برگرداند واگر چيزى كه سفيه گرفته در دست سفيه تلف شده باشد خود سفيه ضامن مثل يا قيمت آن است چه با اذن مالك گرفته باشد وچه بى اذن وچه مالك جاهل به حال سفيه باشد ويا نه وچه تلف شده باشد يا اتلاف.

س 18 – آيا عفو از قصاص وديه وارش جنايت براى سفيه جايز است يا خير؟ ج – عفو از قصاص براى سفيه جايز است ولى عفو از ديه وارش جنايت جايز نيست.

س 19 – سفيهى كه محجور از تصرف در اموال خود مىباشد چه كسى ولى او است؟ ج – چنانچه در حال صغر سفيه بوده وبحال سفاهت بالغ شده ولايت او با پدر وجد پدرى ووصى آنها است واگر بعد از بلوغ، سفاهت عارض او شده، ولايت با حاكم شرع است.