مجمع المسائل-ج2-ص349
س 999 – در قريه‌اى كه قسمتى از آن دردامنه كوه است وآب آنرا فرا نمى‌گيرد وقسمت ديگر هم آب گير و مزروعى است آن قسمت را كه دردامنه كوه بوده اهالى قريه مسطح نموده ودر آن خانه بنا كرده‌اند ولى تمام آنها از اراضى دائره وبائره مشهور به موقوفه است در اين صورت زن كه هشت يك بر است از كليه متصرفى اعم از خانه وغيره ارث مى‌برد يا نه وهمچنين وقف جبال كه بائر وحاصل خيز نيست صحيح است يا فقط اراضى مزروعه بايد متعلق وقف باشد و در مندرجات وقفنامه هم اشاره بزمينهاى مزروعى است.
ج – هر گونه تصرف در موقوفه مو كول به‌اذن متولى شرعى موقوفه است واما احياء زمين موات اگر حريم ملك شخصى يا موقوفه باشد بدون اذن مالك يا متولى شرعى موقوفه باحياء كسى مالك آن نمى‌شود وچنانچه حريم نباشد هر كس بقصد تملك احياء كند مالك آن مى‌شود واما ارث زن از قيمت متصرفى اگر مقصود از متصرفى موردى است كه شرعا براى متصرف حقى ثابت باشد زن نيز از آن حق ارث مى‌برد واگر مقصود چيز ديگرى است واضح بيان فرمائيد تا جواب داده شود ووقف جبال وزمينهاى موات قبل از احياء وتملك، صحيح نيست.
س 1000 – شخصى مبلغ يكهزار تومان وجه براى مسجدى وقف نموده وصيغه وقف هم خوانده شده آيا اجازه مى‌فرمائيد وجه مذكور را صرف بناءغسالخانه بنمائيم يا خير.
ج – اگر مقصود وقف پول است صحيح نيست واگر صاحب آن وصيت كرده كه اين مبلغ را صرف مسجدى بنمايند وصيت او صحيح است ودر صورتيكه بيش از ثلث او نباشد نافذ است واگر بيشتر از ثلث تركه او باشد بمقدار ثلث نافذ ودر ما زاد بر ثلث محتاج بامضاء ورثه است وصرف آن در غير مسجد جايز نيست.
س 1001 – آيا در وقف قصد قربت معتبر است يا خير.
ج – احتياط به قصد قربت حتى در وقف خاص ترك نشود.