مجمع المسائل-ج2-ص170
س 476 – در حدود شانزده سال قبل ازدواجى واقع شده ومهريه مثلاپنج رأس گوسفند بمبلغ يكصد تومان ويك فرد قالى بمبلغ يكصد تومان در عقد نامه ذكر شده الحال زوج زوجه خود را طلاق مى‌دهد زوج مى‌گويد مبلغ مذكور را بزوجه ميدهم زوجه هم مى‌گويد گوسفند وقالى را مى‌خواهم وحال آن كه‌قيمت گوسفند دويست وپنجاه تومان مى‌شود وقالى هم از پانصد تومان كمتر نمى‌شود اگر وجه را زوج به زوجه بدهد مديون زوجه نيست يا اين كه بايد فرش وگوسفند را بدهد.
ج – بر حسب ظاهر عبارت مذكوره زوج فعلا بايد پنج رأس گوسفندى كه در وقت عقد يكصد تومان قيمت كرده ويك فرد قالى كه در آن وقت يكصد تومان قيمت داشته بدهد اگر چه قيمت آنها ترقى كرده باشد.
س 477 – شخصى پنج سال قبل ازدواج كرده ومهريه زوجه خود را از بابت خانه وفرش ولباس وپانزده مثقال طلا آلات به‌مبلغ پانزده هزار تومان معين كرده ودر ضمن اين چند سال مبلغ بيست هزار تومان طلا آلات وساعت براى زوجه خودش گرفته والحال مى‌خواهد زوجه خود را طلاق بدهد آيا اين بيست هزار تومان طلا آلات تمليك زوجه شده است وزوج نمى‌تواند مطالبه كند با اين كه مى‌تواند اين طلا آلات را اززوجه خود بگيرد وفقط پانزده هزار تومان مهريه را باو بدهد.
ج – اگر زوج بيكى از مملكات لازمه شرعيه آنها را تمليك زوجه كرده فعلا نمى‌تواند استرداد كند والا مى‌تواند مازاد بر مهريه را از او بگيرد.
س 478 – هر گاه زوج وزوجه در مهريه توافق دارند لكن زوج مدعى است كه پرداخته وبينه هم ندارد وزوجه منكر است وظيفه چيست.
ج – چنانچه زن قسم بخورد قولش مقدم است.
س 479 – هر گاه زوج به‌مقدار مهريه به‌زوجه بدهد پس از آن اختلاف كنند، زوج بگويد آنچه دادم مهريه بود وزوجه بگويد مهريه نبود وتوآنرا بعنوان هبه دادى قول كداميك مقدم است.