مجمع المسائل-ج2-ص156
كند ولى در صورت عدم مراعات مانع از صحت ازدواح نيست.
س 431 – هر گاه مرد بواسطه آن كه مفاسد وخلاف احكام الهى در اكثر زنان ودوشيز گان ايجاد شده نتواند همسرى در خور طبع خود پيدا نمايد كه مطابق احكام و دستورات قرآن عمل كند وخوف دارد كه اگر ازدواج كند از جهات مختلفه ضرر به دستورات دينى او وارد آيد در صورتى كه حافظ نفس خود از محرمات باشد جايز است ترك ازدواج نموده بدون گرفتن زن دوران حيات خود را سپرى نمايد يا نه.
ج – در فرض سؤال ترك آن جايز است اگر چه عزوبت مكروه است.
س 432 – بانوئى ادعا مى‌نمايد چندين سال قبل مردى را براى خودش صيغه نموده وخودش اجراى صيغه كرده وهنوز آن صيغه بقوت خود باقى است ولى جهت اثبات اين ادعاء دليلى ندارد واينكه آيا صيغه جارى شده ويا اجرتى دربين بوده ومدتى داشته وآيا شاهدى در اين مورد دارد يا ندارد تماما مشكوك است آيا چنينادعائى صحيح است يا نه.
ج – قول وفعل مسلمان مسموع ومحكوم بصحت است مگر آن كه علم بكذب آن باشد ودر صورت انكار زوج محتاج به مرافعه شرعيه است.
س 433 – شخصى دخترى را بمدت يك سال متعه كرد وپس از يك سال او را بعقد دائم در آورد و اكنون يقين دارد كه باام الزوجه مقاربت نموده ولى نميداند آيا مقاربت با او در ايام متعه بوده ويا در ايام عقد دائم در اين صورت آيا اين زن فعلا زوجه اين مرد است وباقى باشد ويا بايد از او جدا شود.
ج – در فرض مسأله كه شك دارد زنا قبل از عقد دائمى ودخول بوده يا بعد از عقد ودخول عقد محكوم بصحت وزوجه محكومه به زوجيت است.
س 434 – زن ويا دخترى از راه زنا با مردى هم بستر شدند واز اين مرد حمل برداشت فعلا شخص ديگرى غير زانى ميخواهد بازن مزبوره ازدواج كند در صورتى كه