مجمع المسائل-ج2-ص142
س 380 – شخصى با دخترى ازدواج نموده در موقع اجراى صيغه نكاح شخصى كه وكالت از طرف دختر داشته نام حقيقى دختر را اشتباهى ذكر نموده آيا صيغه نكاح صحيح مى‌باشد يا خير.
ج – در فرض سؤال اگر عاقد در حين عقد قصدش مثلا دختر بزرگ فلان شخص باشد واسم او را اشتباها ذكر كرده عقد صحيح است ولكن اگر عاقد قصدش خصوص آن دختر معهود بوده عقد باطل است.
س 381 – عقد كافر از نظر اسلام چه صورت دارد ونظير عقدهاى مسلمانها خوانده مى‌شود يا نه وكافر ذمى مى‌تواند با دختر مسلمان ازدواج كند يا خير.
ج – مرد مسلمان مى‌تواند زن اهل ذمه را متعه نمايد ودائم را بنا بر احتياط نمى‌تواند وصيغه متعه او همان صيغه متعه زن مسلمان است وزن مسلمان جايز نيست با كافر ازدواج كند نه متعه ونه دائم واگر ازدواج كند باطل وبكافر زنا داده است ومرد كافر اگر مايل به ازدواج با مسلمان است بايد مسلمان شود.
س 382 – كسى كه قرآن مى‌تواند بخواند ولى از نظر مخارج ولهجه خوب نيست ميتواند صيغه نكاح دائم و غير دائم را جارى كند يا نه.
ج – بلى همين قدر كه عرفا گفته شود صيغه را خواند وحروف را به يكديگر بنحوى كه معنى را تغيير دهد تبديل نكند كافى است ولازم است قصد انشاء كند و عارف بمعنى جمله تفصيلا باشد.
س 383 – صيغه عقد دائم و غير دائم را بزبان غير عربى مثل انگليسى مى‌شود خواند يا نه.
ج – اگر ياد گرفتن زبان عربى در موقع حاجت بعقد ميسر نباشد بزبان انگليسى يا فارسى يا بزبان ديگر هم كه صيغه را بقصد انشاء بخواند كافى است وبلكه بعيد نيست كه مطلقا بزبان غير عربى جايز باشد.
س 384 – اگر كسى به ادبيات عربى وارد نبوده عقد خوانده وقصد انشاء را ميدانسته ومعنى تحت اللفظى ايجاب وقبول را هم مى‌دانسته ولى در خواندن