مجمع المسائل-ج2-ص135
وحكم موردى كه عين موهوبه تغيير كرده باشد چيست.
ج – تصرف ناقل مانند بيع وهبه ملحق به‌تلف است وتغيير اگر بنحوى باشد كه صدق كند شيئ موهوب بعينه باقى نمانده مثل گندم كه آرد شده باشد يا آرد كه نان شده يا پارچه كه رنك شده ونحو اينها بحكم تلف است ولى اگر تغييرى باشد كه صدق كند موهوب بر جاى مانده مانند لباس كه موهوب له‌آنرا پوشيده باشد يا حيوان كه سوار بر آن شده يا به آن علف وآب داده واهب حق رجوع دارد.
س 356 – هر گاه موهوب له عوض هبه را به واهب بدهد آيا لازم است واهب قبول كند يا خير و چنانچه قبول كرد آيا هبه لازم مى‌شود وديگر واهب نمى‌تواند به آنچه بخشيده رجوع كند يا خير وهم چنين موهوب له مى‌تواند به آنچه كه بعنوان عوض داده رجوع نمايد يا خير.
ج – بر واهب قبول عوض هبه واجب نيست ولى اگر قبول كرد هبه لازم مى‌شود ونمى تواند به آنچه بخشيده رجوع نمايد ولى عدم جواز رجوع موهوب له به آنچه كه بعنوان عوض داده مورد اشكال است.
س 357 – در موردى كه واهب حق رجوع دارد هر گاه رجوع كند در حاليكه براى عين موهوبه نماء منفصلى مانند ميوه وحمل وولد وشير در پستان بعد از عقد هبه وقبض، حادث شده باشد اين نما آت متعلق به كيست واگر عين موهوبه حيوان بوده وچاق شده حكمش چيست.
ج – نماآت منفصله مال موهوب له است وبه واهب برنمى گردد وواهب فقط عين موهوبه را مى‌تواند پس بگيرد ودر موردى كه حيوان موهوب چاق شده واهب حق رجوع ندارد مگر اين كه چاقى بسيار كم باشد.
س 358 – در مورد هبه به غير ذى رحم وغير معوضه هر گاه واهب بعد از اين كه عين موهوبه را به قبض داده از دنيا برود چنانچه عين باقى باشد آيا ورثه او