مجمع المسائل-ج2-ص85
(مسائل قرض ودين)
(قرض وبعض احكام وشرائط آن)
س 201 – آيا قرض نمودن در مواقع احتياج واجب است يا خير.
ج – قرض نمودن در صورت عدم احتياج مكروه و در صورت احتياج كراهت كمتر است وهر چه حاجت خفيف تر باشد كراهت قرض شديدتر است وهر چه حاجت شديد تر باشد كراهت قرض خفيفتر ميشود تابه مرحله‌اى مى‌رسد كه كراهت قرض بكلى از بين مى‌رود، بلكه گاهى قرض نمودن واجب مى‌شود وآن دروقتى است كه حفظ جان يا آبروى انسان متوقف بر قرض نمودن باشد و احتياط براى كسيكه چيزى ندارد كه دين خود را بدهد و انتظار بدست آمدن چيزيكه با آن دين خود را ادا كند هم ندارد قرض ننمودن است مگر در موقع ضرورت واگر با اين حال بخواهد قرض كند احوط اين است كه حال خود را به كسيكه مى‌خواهد از او قرض كند اعلام نمايد.
س 202 – آيا قرض عقد لازم است كه اگر عين قرض شده موجود باشد قرض دهنده حق فسخ نداشته باشد يا خير.
ج – اقوى بنظر حقير اين است كه قرض عقدلازم است وپس از وقوع آن قرض دهنده وقرض گيرنده هيچ يك حق فسخ آنرا ندارند هر چند عين مورد قرض موجود باشد بلى قرض دهنده مى‌تواند مهلت ندهد واز قرض گيرنده به مقدار طلب خود مطالبه كند وقرض گيرنده هم ميتواند بپردازد و قرض دهنده حق امتناع ندارد و تفاوت