پایگاه تخصصی فقه هنر

مجمع المسائل-ج2-ص63

بخارج و هزينه‌هاى‌ داروئى‌ و درمانى‌ و آزمايشگاهى‌ وپزشكى‌ و بيمارستانى‌ را تا حدود نود در صد كاهش دهد و نتايج درمانى‌ آن در سال 1359 به وسيله اينجاب در تهران وشهرستانهاى‌ جنگ زده به اثبات رسيده ودر سال 1360 گواهى‌ نامه ثبت اختراع آن بنامم صادر شده است دارو وروش مذكور امسال در مراكز آموزشى‌ و درمانى‌ وزارت فرهنگ و آموزش عالى‌ و وزارت بهدارى‌ با داروهاى‌ قبلى‌ مقايسه شده ونتايج آن موفقيت آميز است ضمنا كميته مسؤل مجمع بين المللى‌ مراقبتهاى‌ ويژه كودكان (يوگسلاوى‌ – سال 1981) تجربه فوق الذكر را سودمند ناميده‌اند از طرف ديگر در آينده لازم است به نقاط مختلف كشور مسافرت نموده آموزشهاى‌ علمى‌ وعملى‌ به همكاران پزشك و پرستار بدهم در اين رابطه به سئوالهاى‌ زير جواب مرحمت كنيد.

1 – آيا در مورد فراورده جديد با در نظر گرفتن مفاد فوق حقوقى‌ به اينجانب تعلق مى‌گيرد يا نه؟.

2 – در صورتى‌ كه اشخاص حقيقى‌ يا حقوقى‌ مايل باشند داروى‌ فوق الذكر را توليد نموده واز مزاياى‌ مادى‌ ومعنوى‌ آن در اجتماع بهره‌مند شوند آيا نسبت بكاهش هزينه‌هاى‌ فوق الذكر حقى‌ بمن تعلق مى‌گيرد يا نه؟ ج – در فرض سؤال لازم بتذكر است كه اگر قربة الى‌ الله ساختن ومصرف نمودن داروى‌ مزبور را براى‌ حفظ جان مسلمين مجانا تعليم نمائيد اجر آن بيشتر است ( وما عند الله خير وابقى‌ ) ولكن شرعا جائز است فرمول ساختن آنرا به دولت يا شركت يا شخص خاصى‌ تعليم ودر مقابل آن پولى‌ دريافت نمائيد يا با طرف در ضمن عقد لازم مثل عقد صلح شرط نمائيد كه آنچه از اين دارو توليد مى‌نمايد مبلغى‌ را بشما بدهد ولازم است صيغه شرعيه وشرط ضمن آن خوانده شود تا عمل بآن شرط بر طرف واجب شود و همچنين جائز است براى‌ تعليم كيفيت مصرف باطباء وغيرهم اجرت گرفت و نا گفته نماند كه اگر شخص ثالثى‌ فرمول داروى‌ مزبور را كشف