پایگاه تخصصی فقه هنر

مجمع المسائل-ج2-ص4

لا تعلمون) (1) از اهل ذكر وآنان كه مطالب را به ياد دارند بپرسيد اگر خود نمى‌دانيد پرسش نكردن و اعتماد به افكار و انديشه‌هاى‌ خام وتكيه بر استحسانات وفهم ناقص خويشتن نمودن در احكام الهى‌ بزرگترين لغزشگاه و خطرناكترين پرتگاه است كه آدمى‌ را سرنگون دوزخ مى‌سازد.

محدث بزرگ شيعه شيخ كلينى‌ قدس سره نقل فرموده كه حضرت امام جعفر صادق عليه السلام به حمران بن اعين در رابطه با مطلبى‌ كه از آن بزرگوار پرسش كرده بود فرمودند: (انما يهلك الناس لانهم لا يسئلون) (2) همانا مردم هلاك مى‌شوند زيرا پرسش نمى‌كنند، طبق اين كلام ارزشمند، عامل اصلى‌ ومهمى‌ كه انسان را به هلاكت مى‌اندازد واو را بيچاره مى‌كند وعذاب اليم الهى‌ را براى‌ او حتمى‌ مى‌سازد سؤال نكردن وپرسش ننمودن است.

ودر روايت ديگرى‌ نقل فرموده كه بعض اصحاب مى‌گويد از امام صادق عليه السلام راجع به شخصى‌ كه دچار آبله شده بود ومبتلا به جنابت گرديد و ديگران او را غسل دادند وآن بيمار در اثر آن، در گذشت پرسش كردم حضرت فرمود: (قتلوه الا سألوا فان دواء العى‌ السؤال) (3) يعنى‌ او را كشتند چرا پرسش نكردند چه آن كه داروى‌ جهل و ناتوانى‌ از درك مطالب و تشخيص وظيفه، پرسش نمودن است.

به فرموده امام صادق عليه السلام وظيفه چنين بيمارى‌ غسل نبوده بلكه مى‌بايستخود تيمم كرده باشد پس آن كسيكه فتوى‌ به غسل دادن او داده ويا عهده دارغسل دادن او شده كمك به قتل او نموده و خلاصه با يك عمل جاهلانه ويك خودسرى‌ در احكام دين، آن بيمار را به دست مرگ سپرده واو را كشته است.

(پاورقى‌ صفحه 4) (1) سوره نحل آيه 43 سوره انبياء آيه 7 (2) اصول كافى‌ ج 1 طبع جديد ص 40 ح 2 (3) اصول كافى‌ ج 1 طبع جديد ص 40 ح 1