مجمع المسائل-ج1-ص423
س 8 – در محلى زكوة فطره زياد و فقير پيدا نمى‌شود يا بسيار كم استاكنون آن را در چه راهى مصرف نمايند؟.
ج – چون نقل اين زكوة به شهر ديگر، خلاف احتياط است و بنابر احتياط واجب، مصرف آن، شيعه اثنى عشرى است پس اگر در شهر، فقير نباشد احوط آن است كه مال خود را به شهر ديگر ببرد و در آنجا بقصد زكوة فطره بفقراء آنجا بدهد.
اگر زكوة فطره چند نفر بعد از افراز بهم مخلوط شود
س 9 – عده‌اى بابت زكوة فطره پولهائى بامام جماعت مسجد مى‌دهند و امام جماعت موقع پرداخت، قيمت يكى از اجناسى كه شرع تعيين فرموده مثلا جو، حساب مى‌كند و بفقير مى‌دهد و يا بدون حساب صد تومان مثلا كه جمع شده به چند نفر فقير مى‌دهد چه صورت دارد؟.
ج – امام جماعت لازم است وجوه مأخوذه را مخلوط نكند و هر يك را بقصد صاحب آن بفقير بدهد و اگر مخلوط كرده در موقع اداء، مقدار مأخوذ از هر شخصى را از مجموع جدا كند و بقصد همان شخص بپردازد.
بلى جائز است مجموع را به يك نفر فقير مستحق از طرف همه صاحبان وجه بدهد و در اين صورت جدا كردن براى هر نفرى لازم نيست.
س 10 – آيا جائز است پولهائى كه اشخاص، بعنوان فطره مى‌دهند در صندوقى ريخته شود و عالم يا شخص ديگر، تدريجا در خلال 7 يا 8 ماه و بيشتر به مستحقين بدهد يا نه؟ و در صورت جواز، آيا دهند بايد به نيت صاحبان آنها بدهد يا فقط پرداختن، كافيست؟.
ج – تأخير جز، با نبود مستحق، جائز نيست و دهنده اگر وكيل در ايصال است لازم نيست از جانب صاحبش نيت نمايد و مخلوط كردن فطره‌ها خالى از اشكال نيست زيرا در اعطاء زكوة لازم است كمتر از يك صاع به هر فقير داده نشود و در فرض مذكور، گاهى كمتر از يك صاع اعطاء مى‌شود مثلا اگر يك صاع مشاعبين ده صاع از ده نفر، به فقير داده شود از هر نفرى يك عشر صاع داده شده بلى اگر بقصد يكى از آنها يك صاع مفروز كند و بپردازد، اشكال مرتفع خواهد شد و نيز اگر گيرنده زكوة، مجتهد يا وكيل او باشد و در مقام رد به مستحق، به نيت هر يك