مجمع المسائل-ج1-ص414
ج – زكوة بعهده مستأجر است.
س 19 – ملكى كه به رعيت، اجاره داده مى‌شود زكوة زراعت آن بعهده مالك است يا رعيت وآيا رضايت زارع وعدم رضايت او موجب تفاوت
در حكم مى‌شود يا نه؟.
ج – در فرض سؤال، زكوة بر رعيت است
كه حين انعقاد حبه مالك غله مى‌باشد چه اجاره با رضايت زارع باشد و چه بدون آن، نهايت در صورت اول بايداجرة المسماة بمالك بدهد و در صورت دوم اجرة المثل، لكن اگر بنحو مزارعه باشد سهم هر يك كه بحد نصاب برسد بايد زكوة خود را بدهد.
س 20 – شخصى زمينى را در تصرف دارد ولى مالك آن نيست وبا زيد قرارداد مى‌كند كه زيد با بذر خود، زمين را كشت كند و درو نمايد و گندم آن را با آن شخص، تنصيف كند و او هم گندم خود را با پسرش كه جدا زندگى مى‌كند قسمت مى‌نمايد در اين صورت زكوة بر، كيست؟.
ج – هر كس مالك گندم باشد اگر سهم خودش بحد نصاب رسيد زكوة بر او واجب است چه مالك زمين باشد و يا نباشد.
بلى اگر زمين را كه تحت اختيار زارع گذاشته غصب باشد، مزارعه، صحيح نيست و مقداريكه مقرر شده كه سهم غاصب باشد در صورتى كه مالك، مزارعه را امضا كند مال مالك زمين است و زكوة هم بر او است و اگر رد كند مال زارع است.
س 21 – شخصى عوض اجرت كارش بقدرى گندم بدست آورد كه به حد نصاب بود آيا زكوة به اين گندم تعلق مى‌گيرد يا نه؟.
ج – زكوة به آن تعلق نمى‌گيرد.
در زكوة، اداء عين لازم است يا قيمت هم مجزى است س 22 – گوسفند يا گاويكه انسان از بابت زكوة بايد بدهد، جائز است كه بفروشد و پولشرا تقسيم نمايد يا نه؟.
ج – فروش زكوة بدون اذن حاكم شرع مشكل است لكن جائز است قيمت گاو يا گوسفند را بدهد و اداء عين، لازم نيست و قيمت را مى‌تواند بين چند نفر تقسيم كند وچنانچه بخواهد از عين بدهد واجب است يك حيوان تمام بيك فقير،