مجمع المسائل-ج1-ص413
اگر متعارف، اين باشد كه اجرت ميراب را پول بدهند بنا بر احتياط لازم نصاب را بدون كسر اين اجرت ملاحظه نمايند وبعد از كسر اجرت ميراب، زكوة باقى مانده را بدهند.
س 15 – شخصى 25 من به وزن محلى (كه هر من هفتاد كيلو است) گندم داشته 20 من آن را به كارگر مى‌دهد كه آن را درو و پاك كند آيا به آن پنج من كه براى خودش باقى مى‌ماند زكوة تعلق مى‌گيرد يا نه؟ و آيا آن بيست من كه عايد كارگر شد
ه زكوة دارد يا نه؟. – در فرض سؤال اگر متعارف باشد
كه اجرت درو كردن و پاك نمودن را از عين غله بدهند بر پنج من باقى مانده زكوة تعلق نمى‌گيرد و اگر متعارف نيست كه از عين غله بدهند احتياط لازم آنست كه زكوة پنج من را بدهد و اما كارگر اگر فقط اجير براى درو نمودن و پاك كردن بوده و قبل از تعلق زكوة، مالك سهمى‌از زراعت نبوده زكوة بر او واجب نيست.
س 16 – شخصى مى‌خواهد زكوة گندم و جو بدهد مبلغ ده هزار تومان خرج جوى تلمبه يا قناة كرده است آيا اين ده هزار تومان، همان سال اول از مخارج حساب مى‌شود يا خير؟ چون نمى‌داند اين جوى چند سال دوام دارد ونيز مقنى براى تلمبه يا قناة پشته زده و مثلا پنج هزار تومان شده آيا اين پنج هزار تومان را از سال جارى كسر كند بعد زكوة دهد يا خير؟.
ج – خرج ايجاد نهر يا استخر يا كندن چاه يا نصب تلمبه از مؤنه زراعت نيست.
س 17 – گندم را چيده و در خرمن دج نموده‌ايم آيا مى‌شود مخارج كارگرانى كه مزد گرفته‌اند از گندم كسر نمائيم و بعد زكوة بدهيم يا خير؟.
ج – اجرت كارگر از كاه و گندم بالنسبه اخراج مى‌شود و پس از اخراج آن زكوة مابقى داده مى‌شود.
زكوة بعهده كسى است كه حين انعقاد حبه مالك زراعت باشد س 18 – زكوة مال بعهده مؤجر است يا مستأجر و يا از خود مال بايد برداشته شود؟.