مجمع المسائل-ج1-ص410
شخم زده مى‌شود، و با داس هم چيده مى‌شود، و هنگام كشت به نيت مصرف حيوانات كاشته مى‌شود، كه شديدا بدان نيازمندند و ماده بقاء وحيات حيوانات محسوب مى‌شود، پس از برداشت، مقدار كمى جهت خوراك عائله شخص مصرف مى‌شود كه زكوة آن پرداخت مى‌گردد، تكليف مابقى كه بمصرف حيوانات مى‌رسداز حيث پرداخت زكوة چگونه خواهد بود؟.
ج – در فرض سؤال زكوة مجموع حاصل اعم از مصرف خوراك شخصى و مصرف حيوانات بايد داده شود.
س 4 – به اسكناس، زكوة تعلق مى‌گيرد يا نه؟.
ج – تعلق نمى‌گيرد.
اعتبار نصاب در زكوة
س 5 – در بعضى از محل ها رسم است كه گندم و جو را در هم و مخلوط مى‌كارند پس از چيدن، اگر از هم جدا شود هيچ كدام، به نصاب زكوة نمى‌رسد و اما مخلوط آن – كه نه گندم بر آن صدق مى‌كند و نه جو، وآن را خلطك مى‌گويند – بمقدار نصاب است آيا زكوة آن واجب است يا نه؟.
ج – ميزان در نصاب اين است كه هر يك از گندم يا جو بحد نصاب برسد و اگر مجموعا بمقدار نصاب باشد زكوة واجب نيست.
س 6 – طلائيست مسكوك كه مقدار آن بيش از حد نصاب و چند سال است كه زكوة آن داده نشده آيا نسبت بتأخير در پرداخت زكوة سنوات گذشته، اشتغال ذمه است يا فقط معصيت كرده و با پرداخت زكوة فعلى، تدارك مى‌شود و اگر از چهل دينار يك دينار را بايد بدهد در صورتى كه بپول رائج، بقيمت در آورده و پرداخت و آن يك دينار در ملك او باقيماند باز هم نصاب زكوة، نسبت بچهل دينار باقى است يا نه و بعد از پرداخت زكوة اگر در سالهاى بعد، بقيه طلا كه باز هم بيش از حد نصاب است باقيماند مجددا مشمول حكم زكوة مى‌شود يا نه؟.
ج – در فرض مسأله، علاوه بر معصيت، هر قدر تأخير شده زكوة آن را بايد بپردازد تا از نصاب ساقط شود مثلا اگر چهل دينار طلاى مسكوك به سكه رائج را سى سال نگاهداشته بيست دينار و سه دهم – (3 / 10، 20) زكوة بايد بدهد كه كمتر ا