مجمع المسائل-ج1-ص367
اموال، برئ الذمه مى‌شوند يا نه؟.
ج – جائز نيست خمس را ببخشند و بخشيدن، كافى در برائت ذمه نيست بلى در موردى كه مشكوك است كه آيا متعلق خمس، واقع شده يا نه؟ جائز است كه مجتهد و يا مأذون از طرف او مشكوك را به مبلغى مصالحه نمايد.
س 284 – صلاحيت آقايان نمايندگان آن حضرت، در موقع حساب خمس اشخاص در بخشش آنها به خمس دهنده تا چه حد است؟.
ج – اصلا در خمس بخشش به خمس دهنده، صورت شرع ندارد.
بلى در بعض موارد شبهه، بمصالحه عمل مى‌شود و همينطور وقتيكه مكلف، قادر بر أداء آن نباشد چنانچه مستحق خمس، راضى شود كه بعنوان خمس بگيرد و دوباره ببخشد اشكال ندارد به نحوى كه در رساله توضيح المسائل مرقوم شده، مراجعه شود.
س 285 – اگر عينى از در آمد سال زياد آمد كه قيمت واقعى آن در بازار،نامعلوم است و به اختلاف قيمت مى‌كنند بايد روى چه قيمتى اين عين، تخميس شود؟.
ج – احوط آن است كه با مجتهد، مصالحه كنند.
حكم خمس در مورد اموال كسيكه قبل از حلول سال خمسى خود فوت نمايد.
س 286 – شخصى مالش را حساب كرده و خمس آنرا اداء نموده و سالى هم براى خودش قرار داده و در وسط سال فوت كرده، آيا جائز است ورثه از تركه او در تجهيز و تكفين و در سائر خيرات و مبرات او خرج و مصرف نمايند يا بايد خمس مال را بدهند بعدا خرج كنند؟.
ج – آنچه از ربح سنه فوت، در مؤنه، مصرف نشده خمس آن را بايد بپردازند و از مال خمس داده بمصرف تجهيز برسانند.
س 287 – در رساله توضيح مرقوم فرموده‌ايد كه اگر كسى در بين سال بميرد، آنچه از منافع مانده خمس دارد بنابر اين اگر زارع يا غير او در بين سال بميرد و مقدارى گندم و آرد مانده كه اگر نمرده بود تا آخر سال مى‌خورد، آيا خمس آن مقدار كه مانده بايد ورثه او بدهند و تصرف كنند يا لازم نيست كه خمس آنرا