مجمع المسائل-ج1-ص282
ج – در صورت مفروضه اگر روزه گرفتن در تابستان مضر بحال او باشد و سبب مريض شدن شود مى‌تواند قضاى آنرا در پائيز يا زمستان بگيرد و چنانچه قبل از رسيدن رمضان بعد، قضاى آنرا گرفتن كفاره ندارد و اگر تا رمضان بعد قضاى آنرا بجا نياورد بايد براى هر روز يك مد كفاره بدهد.
س 89 – شخصى تقريبا نه سال پيش از اين، طورى فقير بوده كه اگر كارگرى نمى‌كرده عائله‌اش گرسنه مى‌مانده و از بيچارگى در ماه رمضان روزه خودرا مى‌خورده و بعمله‌گى مى‌رفته حال چند سال است كه غنى شده و هر سال هم حساب نموده و وجوهات خود را داده مستدعى است بطور روشن تكليف اين شخص را معين بفرمائيد وجوهاتيكه تا بحال داده چطور است و بعد از اين چه كند؟.
ج – در فرض سؤال چنانچه شما مازادى در آخر سال از كار كرد خود داشته و خمس آن را به اهلش پرداخته‌ايد ذمه شما از بابت خمس برى‌ء شده و اما نسبت به خوردن روزه اگر واقعا چنين بوده كه اگر روزه مى‌گرفتيد قادر به كار نبوديد و با كار نكردن عائله شما گرسنه مى‌ماندند و چاره‌اى جز افطار و كار كردن و اداره عائله نداشته‌ايد در اين صورت بعيد نيست كه فقط قضاى روزه بر شما واجب باشد و كفاره واجب نباشد و در غير اين صورت كفاره هر روزى شصت مد طعام بر ذمه شما آمده كه به شصت فقير بايد داده شود و توبه نمائيد.
س 90 – روزه گرفتن در هواى گرم تابستان در ماه مبارك رمضان بطورى كه قدرت و توانائى را از انسان سلب مى‌كند واجب است يا نه؟.
ج – اگر روزه مضر ببدن باشد واجب نيست ولكن مجرد ضعف و كم نور شدن چشم مثلا كه بعد از يكى دو ساعت از وقتيكه افطار مى‌كند بطور كلى عوارض آن بر طرف مى‌شود ضرر، محسوب نيست.
س 91 – اگر شخص با روزه گرفتن ماه رمضان بهيچ وجه نتواند كسب معاش كند و اگر بخواهد روزه بگيرد يا بايد دست به گدائى بزند و يا عائله‌اش گرسنه بمانند آيا روزه از وى ساقط است يا نه؟.
ج – واجب است روزه را بگيرد مگر آن كه حرجى باشد كه ساقط مى‌گردد.
بلى در صورتى كه خوف از مرض داشته باشد روزه، واجب نيست.