مجمع المسائل-ج1-ص280
روزه در مورد خوف ضرر س 80 – چه مى‌فرمائيد درباره شخصى كه داراى صحت و سلامت بدن هست و از نظر بدن كوچكترين ناراحتى ندارد ولى از نظر چشم ناراحتى شديد دارد و دكترهاى متخصص چشم، اين شخص را از گرفتن روزه منع كرده‌اند و گفته‌اند اگر روزه بگيرى به ديد چشم خود زيان مى‌رسانى تكليف اين شخص چيست؟ ج – در صورتيكه خوف ضرر روزه بر چشم خود داشته باشد روزه‌اش صحيح نيست.
س 81 – اگر نامبرده روزه ماه مبارك رمضان را بجهت سلامتى چشمش افطار كرد تكليف قضاى روزه‌اش چيست؟.
ج – اگر در مواقع ديگر روزه برايش ضرر ندارد بايد قضاى آنرا بگيرد و اگر اين عذر ادامه داشته باشد تا ماه رمضان بعد، قضا ساقط است ولى عوض هر روز ده سير گندم بفقير بدهد.
س 82 – بعضى از اطباء چون خودشان روزه نمى‌گيرند به مريضهائيكه به آنان مراجعه مى‌كنند مى‌گويند روزه نگيريد كه براى شما ضرر دارد، آيا قول اطباء در صورتيكه خودشان اهل روزه نيستند حجت است يا نه؟.
ج – اگر از قول آنها خوف ضرر حاصل شود مى‌تواند روزه نگيرد، بلكه اگر ضرر قابل تحمل نباشد مثل خوف هلاكت يا نقص عضو مثل كورى يا گنگى و امثال آن، روزه حرام و باطل است.
س 83 – زنى مى‌گويد كه چهار ماه است حامله هستم و نمى‌دانم كه روزه براى بچه ضرر دارد يا نه؟ آيا بايد روزه بگيرم يا نه؟.
ج – با خوف ضرر هر چند شك داشته باشد نبايد روزه بگيرد.
س 84 – شخصى است مى‌خواهد روزه بگيرد، مى‌گويد در وقت روزه گرفتن چشمم خيلى سياهى مى‌كند و موجب مى‌شود كه چشمم بدرد آيد آيا بايد روزه بگيرد يا نه؟.
ج – بلى بايد روزه را بگيرد و ضعف چشم از جهت روزه كه شب بر طرف