مجمع المسائل-ج1-ص274
او به قصد كفاره، به خودش بدهد ولى اگر فقير، اين كار را نكند، ذمه موكل، از كفاره، برى‌ء نمى‌شود.
س 54 – چوپانى مى‌خواهد به گله چرانى برود و از اين جهت نمى‌تواند روزه بگيرد و چنانچه نرود گله از گرسنگى از بين مى‌رود وظيفه شرعى چيست؟.
ج – رفتن همراه گله مجوز افطار نيست و ممكن است كسى را كمك بگيرد و بنوبت استراحت كنند و اگر افطار كرده باشد كفاره عمد بر او لازم است.
س 55 – زن و مردى كه جاهل مقصر باشند و در ماه مبارك رمضان با هم جماع نمايند و يا مرد استمناء كند در حاليكه احتمال ندهند اين كارها مبطل روزه است، آيا كفاره بر آنها واجب است يا خير؟.
ج – در فرض سؤال، مبطل روزه است ولى كفاره ندارد.
س 56 – كفاره را بعد از ماه رمضان مى‌دهند يا قبل از ماه رمضان؟.
ج – كفاره تأخير قضاء روزه ماه رمضان را در رمضان سال بعد بايد داد.
س 57 – دانش جوئى روزه نمى‌گيرد و مى‌گويد كه با حال روزه نمى‌توانم درس را حاضر كنم و در امتحان مردود مى‌شوم و نتيجه چهار سال يا هشت سال يا بيشتر زحمتم هدر مى‌رود.
آيا اين عذر شرعا مسموع است يا خير؟.
ج – درس خواندن و اشتغال به امتحان مجوز افطار نيست و هر چند روز كه روزه خورده است بايد كفاره آنرا براى هر روز شصت روز روزه بگيرد يا شصت مسكين را اطعام نمايد و مى‌تواند شبها درس بخواند و روز روزه خود را بگيرد.
س 58 – شخصى مدعى است، با اين كه دائم در مجالس مذهبى شركت مى‌كردم، كسى بمن نگفت اگر روزه نگرفتيد، كفاره دارد اخيرا اين مسأله را فهميدم آيا قاصر است يا مقصر؟.
ج – در فرض سؤال اگر حرمت روزه خوردن را مى‌دانسته هر چند وجوبكفاره را نمى‌دانسته بايد كفاره را بدهد.
س 59 – اگر كسى مريض بوده وروزه خود را افطار كرده بعدها وظيفه او چيست؟ ج – اگر در همان سال كه مريض بوده سالم شود قضاى روزه خود را