مجمع المسائل-ج1-ص245
موجب يا موهم تفسيق امام جماعت باشد مورد اشكال است.
س 66 – زيد المحترم لدى الناس دخل مسجدا، فصادف إنعقاد جماعة بإمامة من يعتقد زيد بعدم عدالته أو عدم صحة قرائته أو بأي موجب لعدم جواز الإيتمام به والناس تعتمد على رأي زيد فإذا صلى هو تقية أو شكليا خلف الشخص المذكور فإن المؤمنين سيعتبرون ذلك توثيقا و إثباتا لجواز الإيتمام فهل يجوز لزيد حينئذ الإيتمام؟ وإلا فهل يخرج أم يصلي منفردا مع أثر الإهانة المترتب على ذلك.
ج – الخروج من المسجد في الصورة بحيث لا يستند إلى وجود الإمام أولى، إذ الإنفراد يوجب تفسيق الإمام والإقتداء ترويج للباطل بنظره هذا إذا كان الإمام بنظر المأمومين جامعا لشرائط الإمامة.
س 67 – اگر در صف جماعت نماز، شخصى قصد نماز خود كند، و در قيام و قعود با جماعت هم آهنگ باشد اشكال دارد يا خير؟.
ج – در فرض سؤال، اگر اين عمل از جهت تقيه و واجد نبودن امام، شرائط امامت را باشد، عيبى ندارد، و در غير اين صورت، ترويج باطل و نفاق است و بعد در صورت تمكن نماز را اعاده نمايد.
س 68 – در محلى كه اقامه جماعت شده است، شخصى فرادى نماز مى‌خواند و قصد توهين به امام را هم ندارد، لكن توهين قهرى است، آيا در اين صورت، شخص منفرد فقط گناه كرده يا نمازش نيز باطل است؟.
ج – در صورتيكه توهين قهرى باشد جايز نيست و نماز باطل است.
بلى اگر شخص، جاهل يا غافل باشد نماز صحيح است.
س 69 – اگر شخصى امام جماعت مسجدى را عادل نداند و وارد مسجد شود و ببيند كه نماز جماعت مى‌خوانند آيا بجهت فضليت اول وقت يا تقيه مى‌تواند در صف جماعت ايستاده و نماز خود را فرادى بخواند، ولى با جماعت به ركوع و سجود رود يا نه و اگر جايز باشد مى‌تواند قرائت نماز مغرب و عشا را آهسته بخواند يا خير؟.
ج – هر گاه امام جماعت را عادل نمى‌داند نمى‌تواند اقتدا كند و اگر بنحو انفراد هم بخواند و مردم متوجه شوند و عمل او ظاهر در تفسيق امام باشد نمازش