مجمع المسائل-ج1-ص214
شيراز است بروند نمازش را تمام بخواند يا نه؟.
ج – در فرض سؤال اگر زن در شيراز قصد ماندن ده روز نداشته باشد نمازش قصر است.
س 60 – بنده در تهران و بنده زاده در قم ساكن است، در صورت آمدن ما بمنزل يكديگر و ماندن بدون قصد اقامه ده روز، تكليف نماز و روزه بنده و ايشان چيست؟.
ج – هر كدام بتكليف خود عمل كنيد و تابع يكديگر نيستيد، مگر اين كه يكى از اين دو محل، وطن ديگر يكى از شما باشد و از آن اعراض نكرده باشد، در اين صورت هر وقت بآن محل كه وطن است برويد بدون قصد اقامه ده روز هم بايد نماز را تمام بخوانيد.
اعراض از وطن
س 61 – معنى اعراض از وطن چيست؟.
ج – اعراض از موضوعات عرفيه است و معنايش ترك وطن بقصد عدم زندگى در آنجا است.
س 62 – شخصى از وطن اصلى خود اعراض كرده، اما در آنجا املاك دارد، آيا چنين شخصى با كسيكه ملكى در وطن اعراض شده‌اش، ندارد فرق دارد يا نه؟ ونيز اعراض از وطن اتخاذى، با اعراض از وطن اصلى فرق مى‌كند يا نه؟.
ج – بنظر اينجانب با اعراض از وطن، ملك داشتن و نداشتن، فرقنمى‌كند و نماز در وطن معرض عنه، قصر است، لكن چون مشهور با داشتن ملك، حكم بتمام مى‌فرمايند اگر احتياطا جمع نمايد بسيار خوب است، و در اين جهت، فرق بين وطن اتخاذى و اصلى نيست.
س 63 – علماء و فقهاء فرموده‌اند، اگر شخصى از وطنش اعراض كرده وقتى كه به آنجا مى‌رود حكم مسافر را دارد.
اين كلمه (اعراض)، محل گفتگو واقع شده كه مراد چيست تنفر و انزجار است و يا همينكه بنا ندارد عادة آنجا زندگى كند همين اعراض است اگر چه علاقه به بودن آنجا داشته باشد.
ج – اعراض از وطن، تصميم به عدم اقامت در آن محل است، خواه،