مجمع المسائل-ج1-ص207
كه مجموع، هفت فرسخ باشد، آيا براى سفر بعد، مسافر است كه نماز او قصر شود يا خير؟.
ج – در فرض مسأله كه ده روز در منزل نمانده سفر اول نيز تمام است.
س 37 – اشخاصى كه مقيم كويت هستند و معلوم نيست تا چند سال در كويت مى‌مانند هر روز از محل اقامتشان تا سر چهار فرسخ يا بيشتر براى كار كردن مى‌روند و بر مى‌گردند يا لا اقل در هر ماهى چند مرتبه تا سر چهار فرسخ آنها را مى‌برند، تكليف آنان راجع به نماز و روزه چيست؟ و فرقى بين بوميها و مهاجرين مقيمين هست يا نه؟.
ج – اشخاص مذكور، اگر در كويت، قصد توطن نكرده‌اند و عازمند كه پس از مدتى بوطن خود بازگردند مسافر هستند و ماداميكه قصد ده روز نكرده‌اند يا سى روز مرددا نمانده‌اند نماز آنان قصر است و روزه را بايد افطار كنند، بلى اگر سفر طولانى شود كه دائم السفر باشند، نمازشان تمام و روزه آنان صحيح است و همچنين اگر در مدت معتنا بهى همه روزه هشت فرسخ بروند و يا چهار فرسخ بروند و چهار فرسخ برگردند حكم دائم السفر را دارند و هر گاه ده روز در يكجا قصد نمايند در سفر اول، نماز، قصر و در سفرهاى بعد تمام است و اگر ده روز بى قصد بمانند در سفر اول احتياطا جمع و در سفرهاى بعد، تمام بخوانند.
س 38 – اين حقير با استفتاء از آن حضرت بعلت معامله و رانندگى هر دو، كه شغل اصلى‌ام معامله بوده، دائم السفر بوده و نماز خود را تمام مى‌خواندم و روزه را مى‌گرفتم، اخيرا گرچه مسافرتها باقى است ولى در رابطه با معامله كمتر است، يعنى سابق، هر دو روز يكبار با رانندگى خودم، جهت انجام معامله، حتما مسافرت مى‌كردم ولى الآن با اين كه 9 روز در محلى نمى‌مانم ولى همه سفرها براى معامله نيست، مثلا در طول ماه اگر 10 مسافرت داشته باشم 3 الى 4 بار آن در رابطه با معاملات است، و بقيه سفرها براى كارهاى ضرورى ديگرى غير از امرار معاش انجام مى‌گيرد، و استدعا دارد وظيفه اينجانب را بيان فرمائيد؟.
ج – در صورتيكه كارهاى ضرورى شما هم مربوط به زندگى و امرار معاشتان باشد و در سفر بايد انجام شود باز هم حكم دائم السفر داريد كه نمازتان